NAZİRE a. (ar. nazire).
1. Bir söze, bir davranışa, benzer biçimde, karşılık olarak yapılan davranış ya da söz.
2. Nazire yapmak, bir söze, bir davranışa aynı tonda ve benzer biçimde karşılık vermek.

—Ed. Bir şairin şiirine biçim ve içerik bakımından benzetilerek yazılmış şiir.

—AnsİKL. Nazire yazan şair, beğenilen bir şiirle eşdeğerde, hatta ondan daha üstün nitelikte yazabildiğini göstermeyi amaçlar. Bir konuyu başkalarından ayrı bir biçimde gördüğünü kanıtlamak için yazılmış nazireler de vardır. Takılma ya da gülünç düşürme amacıyla yazılmış hezel, bunlara sadece aynı vezin ve uyağın kullanılmış olması bakımından benzer. Divan edebiyatında nazire, ilgi gören bir yaratma alanı olmuştur. Bunları bir araya getiren şiir mecmuaları düzenlenmiştir: örn. Mecmuat ün-nezair (Ömer bin Mezit), Cami ün-nezair (Eğridirli Hacı Kemal). Ahmedi'nin bir gazeline Baki'nin "Bahar gazeli" diye bilinen naziresi, Fuzuli’nin bir gazeline Nedim'in yazdığı nazire, Bağdatlı Ruhi'nin Terkibibent'ine Ziya Paşa'nın naziresi, Y. K. Beyatlı’nın Naili'ye nazire olan “Söyler” gazeli vd., örnek alınmış birer şiirden yola çıkarak farklı dönemlerin beğenilerini, farklı kişilikleri ve sanat anlayışlarını sergilerler.