NESNELLİK a.
1. Yargılarına kişisel tercihlerini katmayan bir kimsenin, bir topluluğun, onun düşüncesinin niteliği, tarafsızlık: Sizin nesnelliğinizden hiçbir biçimde kuşkuya düşmedik.
2. Gerçeğe uygun olan, olayları doğrulukla betimleyen şeyin niteliği: Açıklamaları büyük bir nesnellik taşıyor.

—Fels. Nesnel olan bir şeyin ayırtedici özelliği. (Bk. ansikl. böl.)

—Huk. Hukuksal nesnellik, hukuksal zorunluluğun kişilerin iradelerine değil, onlardan bağımsız bir kurala dayanması ilkesi.

—ANSİKL. Descartes felsefesinde, nesnellik kavramı anlığın etkinliğine yaklaşır. Hegel nesnelliği (alm. Objektivitat) daha kesin ve belirgin bir biçimde tanımladı. Ona göre "salt nesnel” denen şey, dünyanın özneye yabancı bir gerçeklik olduğuna ve özne dışında kendiliğinden var olduğuna ilişkin ortak yanılsamaya dayanır. Gerçekte, “nesnellik, kavramın, soyutlanmasını ve dolayımını ortadan kaldırıp kendisini belirlerken göz önünde tuttuğu dolayım- sızlıktan başka şey değildir".
Günümüzde, nesnellik sanının ve öznelliğin karşıtıdır. Nesnellik, bilimsel söylemin özgül yanıdır. "Gerçekte bilimsel nesnellik, ancak ilk seçimin çekiciliği bir yana atıldığı, ilk gözlemden doğan düşünceler engellendiği ve çürütüldüğü zaman ortaya çıkabilir Gerektiği gibi doğrulanmış her nesnellik, nesneyle kurulan ilk ilişkinin yanlışlığını göz önüne serer" (G. Bachelard, Psychanalyse du teu [Ateşin psikanalizi], 1).