MENSUBİN çoğl. a. (ar. mensüb'un çoğl. mensûbin). Esk.
1. Bir şeyle, bir kimseyle ilgili olanlar.
2. Bir meslek mensubu olanlar, meslektaşlar: "Bunlar arasında fırkaya muhalif olanlar ile ilmiye mensubîninden yani sarıklılardan mürekkepti" (H. Z. Uşaklıgil).