MUSAMMAT sıf ve a. (ar. musammât). Ed.
1. Divan şiirinde kıtalardan oluşan şiir türlerinin (murabba, muhammes, terkib-i bent, şarkı vd.) ortak adı,
2. Dizelerinde iç uyağı bulunan şiir.
3. Musammat gazel, her dizesinin ortasında da uyak bulunan gazel. (Genellikle arzunun iki eşit parçaya bölünebilen kalıplarıyla [örn. 4 mefâilün’den oluşan kalıp] yazılırdı.) || Musammat koşma, dize içindeki bir durakta uyağı bulunan koşma. (Uyağın, tam ortadaki hecede bulunması zorunlu değildir. Örneğin, 6+5 duraklı kalıpta orta uyak, 6. hecededir.)