KADI
a. (ar. kadi, tfazi, yapan, yerine getirenden).
1. İslam devletlerinde yargılama yetkisine sahip devlet görevlisi. (Bk. ansikl. böl.)
2, Kadı kızı Kadire, geldi çıktı sedire, kendini soylu soplu sanarak bulunduğu yerde baş köşeye geçen ve iş yapmaya yanaşmayan kimselerin bu tutumu için alay yollu söylenir.
—Esk. Kadı (y)-ü-hacat ya da kazi (y)-ül -hacat, bütün istekleri, dilekleri yerine getiren Tanrı için kullanılır. ll Kadı (y)-ül-kuzzat ya da kazi (y)-ül-kuzzat, en büyük kadı; şeyhülislam ya da kazaskerler için kullanılır.
—Din. Kadılar helvası, Allah’ın Beni İsrail kavmine Mısır’dan göç ederken çölde gökten indirdiğine inanılan ekmek, hamursuz.
—Tar.
- Kadı beratı, OsmanlI imparatorluğu’nda kadılığa atananlara verilen, kadılık yapmaya yetkili olduğuna ilişkin belge.
- Kadı naibi - NAİP.
Kaynak: Büyük Larousse