KADİM sıf. (ar. kıdem'den kadim). Esk.
1. Eski: "Bu mahallenin kadim sakinlerinden bulunduğunu ..." (E. E. Talu).
2. Ezeli: Allah kadimdir.
3. Kadim-ül -eyyam, eski günler.
—isi. huk. Zaman bakımından eski olan, başlangıcını gören, bilen kimsenin bulunmadığı şey, olay. (Kadim olan şey, topluma zararlı değilse olduğu gibi bırakılır, değiştirilmez. Mecelle'de bu konuda, "Kadim kıdemi üzre ibka olunur”, "Zarar kadim olmaz" gibi kurallar bulunmaktadır.)
Kaynak: Büyük Larousse