Yavuz Sultan Selim'in Sancağı

Zaten Yavuz Sultan Selim de sabahtan beri Hasan Can'ı gördüğü rüyayı anlatması için sıkıştırmaktadır. Hasan Can, padişahın yanına döner; "Sultanım" der, "Sabahtan beri sorduğunuz rüyayı bu Hasan değil, bir başka Hasan, Kapı Ağası Hasan kulunuz görmüş!" der.
Rüyayı dinledikçe Yavuz'un gözleri yaşarır, yüzü kızarır. "Biz dememiş miydik ecdadımız memur olmadıkça bir yere sefer etmezlerdi diye. Onların her biri evliyalıktan nasipdar idi. Biz onlara benzemedik!" der.

Bu hadiseden sonra hazırlıklar tamamlanır, Mısır seferine çıkılır. Artık Mısır ve Hicaz Osmanlı padişahlarının idaresindedir. Bunun ilk tescili de 20 Şubat 1517 Cuma günü gerçekleşir. Kahire'deki Melik Müeyyed Camii'nde hutbe Yavuz Sultan Selim adına okunur. Hatib, hutbede yeni halifenin adını söylerken o zamana kadar âdet olduğu üzere "Hâkimü'l-Haremeyni'ş-Şerifeyn" sıfatını kullandığında Yavuz seslenerek "Hadimü'l-Haremeyni'ş-Şerifeyn" demesini ister. Yani Mekke ve Medine'nin hakimi değil hadimi, hizmetçisi olarak görmektedir kendini.

Sefer dönüşü halkın tezahüratından kaçındığı için Üsküdar'dan bindiği bir kayıkla gece yarısı gizlice sarayına giren Yavuz Sultan Selim, beraberinde Peygamber Efendimiz'e ve mukaddes mekanlara ait bir kısım emanetleri de getirir. Topkapı Sarayı'nda kendi yaşadığı ve Has Oda denilen taht odasına, başucuna yerleştirir. Kendisiyle birlikte yaşayan en yakın kırk adamını muhafazasına tayin eder. Has Odalılar devlet ve padişah hizmetlerinin yanı sıra Hırka-i Saadet'i muhafaza edecekler, gereken hürmeti gösterecekler, yirmi dört saat yanında Kur'an-ı Kerim okuyup nöbet tutacaklardır. Beş asırlık bu nöbet halen devam ediyor.

Günümüzde Topkapı Sarayı Hırka-i Saadet Dairesi'nde bulunan emanetlerin hepsi Yavuz Sultan Selim'le birlikte gelmiş değil. Sahabilerin Fahr-i Âlem Aleyhissalâtü vesselâm Efendimiz'den hatıra olarak saklayıp rahmet-i ilahîye vesile bildikleri emanetler kendilerinden sonra nesilden nesile taşınmıştı. Ailelerin ve resmi kurumların elindeki bu emanetlerin önemli kısmı zaman içinde padişahlar nezdinde toplandı. Kâbe ve Peygamber Efendimiz'in (sas) kabrinin tamirinden çıkan parçalar ile geçmiş peygamberlere, Sahabilere ve İslâm büyüklerine ait hatıraların da ilavesiyle 20'inci asra gelindiğinde Topkapı Sarayı'nda maddi ve manevi açıdan değer biçilemeyecek bir hazine meydana gelmişti.