ARTAUD

(Antonin), Fransız yazar (Marsilya 1896 - Ivry-sur-Seine 1948). Kültüre karşı yaşamı seçtiğini ve "sanat yapma" yı reddettiğini ilan etmekle birlikte, edebiyat ve tiyatro yapıtları yazdı. Başarı kazanamayınca uygarlık ve edebiyat konusunda umutsuzluğa kapıldı. Bunalımlarına (özellikle Rodez’de olmak üzere, 1937 -1946 arasında akıl hastanelerinde yattı) direnerek, beden ve ruhun olanaksız birliğim “uzaklarda” (Voyage au pays des Tarahumaras. 1936) ve kendini tanıtımda (Vieux-Colombier’de 13 ocak 1947'de verdiği konferans) aradı.

Şiirde simgecilikten gerçeküstücülüğe geçti (l'Ombilic des limbes; le Pöse-Nerts, 1925); çok geçmeden, öncelikle insanı değiştirmeyecek olan bir devrimi, reddederek gerçeküstücülükten koptu. He//o- gabale ou l'Anarchıste couronne'üen (1934) sonra, ıç dünyasını ateşli haykırışlarla dile getirdi (Artaud le Momo. Pour en finir avec te jugement de Dıeu, 1948). Dullin'den ders alarak tiyatro, sinema oyunculuğu (Abel Gance, Cari Dreyer, Pabst, Fritz Lang gibi yönetmenlerle) yaptı. Senaryolar ve tiyatro uyarlamaları yazdı, Alfred-Jarry tıyatrosu’nu kurdu (1926-1930). Başarıya ulaşmayan, "vahşet tiyatrosu” diye adlandırdığı sanat anlayışını örneklendirdi (/es Cenci', 1935); sonradan bu anlayış modern tiyatrocuları derindenetkıledi(/e Theâtre et son dou- ble, 1938). iletişim ve anlaşılma gereksinimim oldukça zengin bir yazışmayla giderdi. (Correspondance avec Jacques Rıvıere, 1927; Lettres de Rodez, 1946; tettres a Genica Athanasiou. 1969). Mutlak deneyim isteğiyle, düşünce ve kültürün sınırlarına varan Artaud, kendini Höl- derlin, Nıetzsche ve Van Gogh ile aynı çizgide görüyordu (Van Gogh, le suicıde de la socıete, 1947).