Endonezya

resmî adı ENDONEZYA CUMHURİYETİ, Endonezya dilinde REPUBLİK İNDONESİA,
Güneydoğu Asya anakarasının açıklarında, Hint Okyanusuna ve Büyük Okyanusa bakan takımada ülkesi.

Toplam 13.670 adadan oluşur; bunlardan yaklaşık 12.700’ ünde yerleşme yoktur. Sumatra, Cava, Borneo’nun güney kesimi (Kalimantan) ve Selebes’ten oluşan Büyük Sunda Adalarını, Bali’den Timor’a kadar uzanan Küçük Sunda Adalarını, Selebes ve Yeni Gine arasındaki Maluku Adalarını (Baharat Adaları) ve Yeni Gine’nin batı kesimini kapsar. Yüzölçümü 1.948.700 km2’dir; batıdan doğuya 5.100 km, kuzeyden güneye 1.600 km boyunca uzanır. Doğuda Papua Yeni Gine ve Arafura Denizi, güney ve batıda Hint Okyanusu, kuzeybatıda Anda- man Denizi, kuzeyde de Mlakka Boğazı, Güney Çin Denizi, Selebes Denizi ve Büyük Okyanusun batı kesimiyle çevrilidir. Başkenti Cakarta’dır. Güneydoğu Asya’nın en büyük ve en kalabalık ülkesi olan Endonezya, Asya ve Avustralya arasındaki konumuyla da stratejik bir önem taşır. 1991 tahmini nüfusu 181.451.000’dir.

YERLEŞME DOKUSU.
Endonezya’da dağların ve denizlerin oluşturduğu engeller geçmişten gelen toplumsal, kültürel ve dinsel farklılıklara güçlü bir yapı kazandırmıştır. Bu nedenle günümüzdeki yönetsel bölünme, büyük ölçüde tarihsel bölgelere denk düşer. Kıyı kesimlerinde genellikle ticaretle uğraşan karışık kökenli “kıyı Malaylan” ağırlıktadır. Buna karşılık iç kesimdeki toplulukların geleneksel ve kapalı yapılarını korudukları görülür.

Temelde kırsal bir ülke olan Endonezya’ da Cava, Madura, Bali ve bir ölçüde de Sumatra ve Selebes dışında genellikle seyrek bir yerleşme dokusu vardır. Büyük ölçüde kendi kendine yeten küçük ve bağımsız köyler, yapı olarak önemli bölgesel farklılıklar gösterir. Yaşam biçimini toprağın verimliliği belirler; küçük ve bağımsız çiftçiler büyük çoğunluğu oluşturur.
Kentleşme yavaş bir süreç izlemektedir. Cakarta, Surabaya ve Medan dışındaki kentlerin çoğunda kırsal yaşam biçiminin izleri belirgindir. Önemli kentler Cava’da toplanmıştır.

DEVAMI Endonezya ve Endonezya Tarihi