Yaşar Kemal, asıl adı KEMAL SADİK GÖĞCELİ
(d. 1922, Hemite köyü, Osmaniye, Adana)
Anadolu insanının yaşam koşullarına ve ruhsal dünyasına ışık tutan gerçekle efsaneyi birleştiren destansı yapıtlarıyla dünya çapında tanınmış romancı.
Beş yaşındayken kan davası yüzünden babasını, bir kaza sonucunda da sağ gözünü yitirdi. İlköğrenimini Kadirli’de yaptı. Adana I. Ortaokulu’nu son sınıfta bırakmak (1941) zorunda kaldı. Ardından bir pamuk çiftliğinde bir yıl kadar ırgat kâtipliği yaptı. Aynca inşaatlarda denetçilik, çeltik tarlala- nnda su bekçiliği, traktör sürücülüğü, arzuhalcilik, köy ilkokulunda öğretmen vekilliği gibi çeşitli işlerde çalıştı.
Türk Ceza Kanunu’nun 142. maddesine aykırı eylemde bulunduğu gerekçesiyle 1950’de tutuklandı. 1951’de hapisten çıkınca İstanbul’da Havagazı Şirketi’nde kısa süre memurluk yaptıktan sonra Cumhuriyet gazetesinde çalışmaya başladı. 1962’de Türkiye İşçi Partisi’ne girerek genel yönetim kurulu üyeliğine seçildi, propaganda komitesi başkanlığı ve merkez yürütme kurulu üyeliği yaptı. 1963’ten sonra gazeteciliği bırakıp tüm zamanını roman yazmaya ayırdı; geçimini de kitaplarının geliriyle sağladı. 1973’te Türkiye Yazarlar Sendikası’nın kuruluşuna katıldı ve 1973- 74’te sendikanın genel başkanlığını yaptı.
Edebiyata şiirle başladı. Ülkü, Kovan, Millet, Beşpınar gibi dergilerde şiir ve yazılar yayımladı. Aynca halkevi görevlisi olarak köyleri dolaşıp folklor araştırmalan ve derlemeleri yaptı. 1943’te Ağıtlar adlı derlemesi yayımlandı. 1940’larda Adana’da çıkan Çığ dergisi çevresinde toplanan yazar ve aydınlarla ilişki kurdu. Orhan Kemal, Pertev Naili Boratav, Nurullah Ataç, Abi- din Dino ve Arif Dino ile tanıştı.
