Şafiilik, ŞAFİİYE olarak da bilinir
İmam Şafii’nin kurduğu fıkıh mezhebi.
Nakle dayalı Hicaz fıkıh okuluyla (Malikilik) akla ağırlık veren Irak fıkıh okulu (Hanefilik) arasında, Hicaz okuluna daha yakın bir anlayışı temsil eder. Şafiiliğe göre Kuran ile sünnetten kaynaklanan kanıtların çelişmesi durumunda Kuran temel alınarak sünnet terk edilir. Kuran ve sünnet nassları açık anlamları doğrultusunda anlaşılır, mecaz anlamlarına göre yorumlanamaz. Tek kişi tarafından rivayet edilen (ahad) hadisler de kaynak olarak bağlayıcıdır. Kuran ve sünnette, sonra gelen bir kuralın önceki bir kuralı iptal etmesi anlamında nesh geçerlidir. Ama ne Kuran sünneti, ne de sünnet Kuran’ı neshedebilir.
Şafiilikte de icma fıkhın temel dayanaklarındandır. İcmadan öncelikle sahabenin bir konudaki görüş birliği anlaşılır. Sonraki dönemler söz konusu olduğunda ise icma, bütün fıkıhçıların görüş birliğinde olmalarını dile getirir. Bu da ancak bütün bilginlerin görüşlerinin saptanmasıyla olanaklıdır; böyle bir belirlemeye gitmeden icmadan söz edilemez. Şafiiliğe göre, Malikilerin kabullerinin tersine, Medine halkının icmaları bağlayıcı nitelik taşımaz.
