Bağlaç Özellikleri

• Edatlardan farkı, zaten var olan anlam ilgilerine dayanarak bağ kurmasıdır. Edatlar ise yeni anlam ilgileri kurarlar.
• Bağlaçların yerine noktalama işaretleri kullanılabilir.
• Bağlaçlar cümleden çıkarılınca anlam bozulmaz, ama daralabilir.
• Bağlaçlar (ile hariç) önceki ve sonraki kelimeden ayrı yazılır. Bitişik yazılanlar bağlaç değil, ektir.

• Eve gittim, fakat onu bulamadım. (bağlaç)
• Konuşmak üzere ayağa kalktı. (edat)
• Sözlüden yine zayıf almış. (zarf)
• Ben de seninle geleceğim. (bağlaç)
• Evde rahat çalışamadı. (çekim eki)

“ve”
Cümleleri, anlam ve görev bakımından benzer veya aynı olan kelimeleri, sözleri ve öğeleri birbirine bağlar.

• Duygu ve düşünce bir olmalıdır. özneleri
• Köyünü, yaşlı dedesini ve ninesini özlemişti. nesneleri
• Şiir ve roman okuma alışkanlığı edinin. nesneleri
• Bana baktı ve güldü. cümleleri

ile, -lE”
“ve” ile görevleri aynı olmasına rağmen her zaman birbirinin yerine kullanılamazlar. “ile”nin kullanım alanı daha dardır.
“ile” cümleleri birbirine bağlamaz; sadece aynı görevdeki kelimeleri bağlar.

• Duygu ile düşünce bir olmalıdır.
• Yaşlı dedesi ile ninesini özlemişti.
• Edebiyatımızda en çok eser verilen türler şiir ile romandır

“ama, fakat, lâkin, yalnız, ancak, ne var ki, ne yazık ki”
“ama, fakat, lâkin” aynı anlamlı bağlaçlardır. “yalnız, ancak, ne var ki, ne yazık ki” de bunlara yakın bağlaçlardır.
“ama, fakat, lâkin, yalnız, ancak, ne var ki, ne yazık ki” bağlaçları, aralarında zıtlık bulunan iki ayrı ifadeyi, cümleyi birbirine bağlar.

• Çok tembeldi, ama başarılı oldu.
• Yemek az, ama doyurucu.
• Yerinde ve zamanında konuşmaya dikkat ediyorum, ama bazen yanlış anlaşılıyorum.
• Hızlı yürüdü, ancak yetişemedi.
• Bu işe başlıyorum, ancak bugün bitiremem.

“çünkü”
“Şundan dolayı, şu sebeple” anlamlarına gelir.

• Neden bildirir.
• Eve gittim, çünkü babam çağırmıştı.
• Otobüse yetişemedik; çünkü evden geç çıkmıştık.

“madem(ki)”

• Madem gelecektin, haber verseydin.

“zira”
“çünkü” anlamında kullanılır.

• Allah'a sığın şahs-ı halîmin gazabından
• Zira yumuşak huylu atın çiftesi pektir

“yoksa”

• Ver diyorum, yoksa yersin dayağı.

“ki”
Sadece “ki” biçimi vardır.

• Kendinden önceki ve sonraki kelimelerden ayrı yazılır.
• Türkçe değil, Farsça bir bağlaçtır ve Türkçe cümle yapısına aykırı olarak kullanılır.

Anlam bakımından birbiriyle ilgili cümleleri birbirine bağlar.

• Bir şey biliyor ki konuşuyor. (sebep-sonuç)
• Baktım ki gitmiş. (şaşkınlık)
• Ancak ne yazık ki böyle olmadı.

Birisinden alıntı yapılacağı zaman kullanılır.

• Atatürk diyor ki: ... (açıklama)

“ise”
Karşılaştırma ilgisi kurar, karşıtlığı güçlendirir.

• Yağmur yağıyor, evim ise çok uzakta. (bağlaç)
• Adam konuşuyor, çocuksa hep susuyordu. (bağlaç)

Ek-fiilin şart çekimiyle karıştırılabilir.

• Çocuk başarılıysa sınıfını geçer. (ek-fiilin şartı)