BAĞLAÇ
a. Dilbilg. iki sözcüğü ya da tümceyi ya da bir tümceyi bağımlı bulunduğu tümceye bağlamaya yarayan sözcük.

• Bağlaç öbeği, bir bağlaç işlevi üstlenen sözcük kümesi (örn. bunun için, gel gelelim, ne var ki).
• Bağlaç tümcesi, cümlede bir bağlaç ya da bir bağlaç öbeği ile başlayan bağımlı tümce.

—Bot. Çiçekte, erkekorganlarda, ipçiğin uzayarak başçık içinde çiçektozu odacıklarını birleştiren bölümü.

—Elektrotekn. Sıkı bağlaç, iki ya da birçok iletkeni, sıkıştırarak bağlamaya yarayan parça.

—ANSİKL. Bağlaçlar çeşitli anlam ilişkileriyle cümle içinde eşdeğerli öğeleri birbirlerine bağladıkları gibi cümleleri ya da paragrafları birbirine bağlamakta da kullanılır. ki ve ise bağlaçlarıyla, bağlaç işlevi gören mi (soru eki), değil koşacı ve bağfiil ekleri yan cümleyle temel cümle arasında bağımlılık ilişkisi kurar. Başka sözcük sınıflarında yer almalarına karşın bağlaçlarla aynı işlevi üstlenen sözcükler de vardır (örn. Gelirim. YALNIZ fazla kalamam. Çok uğraşmış ANCAK başaramamış. Geldi. HOŞ gelmese de olurdu yal). Bağlaçlar yalın (yani, bile, ama), bileşik (halbuki, kimbilir vb.) durumda ve öbek (ıdemek ki, ya da, hem de vb.) durumunda bulunabilir. Kimi sözcükler de cümle içinde yinelenerek .bağlaç işlevi görür (örn. NE biri NE öbüırû gitmek istiyor. Bu para HEM sana HEM bana yeter, vb ).