KEVSER

a. (ar. kevser). Esk.
1. Cennette bulunduğuna inanılan bir ırmak ya da havuz: Âb-ı kevser (kevser suyu). Havzı kevser (sırattan geçenlerin cennete girmek için içinde yıkandıkları havuz). Şarab-ı kevser (kevser şarabı).
2. Maddi, manevi bolluk, çokluk, bereket.
3. Kevser gibi, tatlı ve lezzetli olan içeceklerin bu yönünü belirtmek için kullanılır.

—Tasav. Tanrısal vergi ile kazanılan gizli bilgi (ılm-i ledünn).

—ANSİKL Ed. Divan ve halk şiirlerinde doğa güzellikleri anlatılırken betimlenen yerde akan suların kevser suyu gibi lezzetli ve soğuk olduğundan söz edilir. Kör- oğlu'nun kır ajının kevser suyundan içtiğine inanılır (Âb-ı kevserdır sulağı). Alevi şairleri kevser suyunu Hz. Ali'nin sunduğunu anlatırlar. Divan şiirinde övülen kışının sarayındaki sular, sözleri, cömertliği, sevgilinin ağzı ve dudakları kevsere benzetilir Bu öğelerle, kevser suyunun lezzeti arasında benzerlik kurulur. Zülal, şerbet, şirin gibi sözcüklerle de özellikleri belirtilir. Kevser tevriye ya da tenasüp sanatı ile de kullanılır: “Letafette leb ü dendanın alnın yüzün olmuştur. Bir; Kevser biri Necm ü biri Nuru biri Tâhâ". (Dudağın, dışın, alnın ve yüzün, latıflıkte biri kevser [dudak], biri yıldız [dış], biri ışık [alın], biri de tâhâ [yüz] olmuştur. [Kevser, Necm, Nur ve Tâhâ surelerine de işaret edilmesi açısından tevriye ve tenasüp sanatı birlikte kullanılmıştır.]) [Ahmedı]

—İsi Hz. Muhammet kendisine kevserın verildiğinden söz eder. Kevserın, ahırette Hz Muhammet’e özgü bir ırmak ya da havuz olduğu öne sürülür. Bazı Kuran yorumcuları ise kevserın bol hayır, bereket, Hz Muhammet’in ümmetinin sayıca çokluğu gibi anlamlara gelebileceğim belirtirler. Hz. Muhammet, hadislerinde kevserı baldan tatlı, sütten beyaz, kaymaktan yu muşak, kardan soğuk” olarak tanımlar.