Uydular ile Gökbilim!

Atmosfer dışında gökbilim çalışmaları yapmak için en etkili yöntem teleskopların uydular üzerine yerleştirilmesidir. Yapılacak işin niteliğine bağlı olarak gökbilim uyduları için olası 3 yörünge söz konusu olabilir:

• Yakın Dünya Yörüngesi!

  
  Bu yörüngedeki uydular 500 km civarında bir yükseklikte, her 90 dakikada bir Dünya çevresinde döner. Bu yörüngenin çok önemli avantajları vardır.Yakın yörünge olması nedeniyle yörüngeye yerleştirilmesi hem kolay hem de ucuzdur. Ayrıca yakın olması nedeniyle iletişim ve veri aktarımı da nispeten daha kolay ve masrafsızdır. Yörünge Dünya’nın radyasyon kuşağının altında kaldığı için hassas algılayıcılar yüksek enerjili yüklü parçacıkların etkisinden uzak kalır.
  
  Bu yörüngenin en önemli dezavantajı Dünya’ya yakın olmasıdır, çünkü uzayın neredeyse yarısı teleskoba göre Dünya’nın arkasında kalır. Birçok gök cisminden verimli bilgi almak için çok uzun süreyle, kesintisiz gözlem yapmak gerekir. O nedenle her teleskop sistemi için bu yörünge uygun değildir. Geniş algılayıcı alanına sahip, hızla yön değiştirebilen uydular burada iyi performans gösterir.
  
  

• Yüksek Eliptik Yörünge!

  
  Bu yörüngedeki uydular üç güne yakın bir süre kesintisiz gözlem yapabilir. Bu durum bazı gözlemler için çok büyük avantajdır, fakat uyduyu yörüngeye yerleştirmek pahalı bir işlemdir ve radyasyon kuşağına giriş çıkışlar sırasında kozmik parçacıklar algılayıcı elektroniğe zarar verebilir.
  
  

• L2 Yörüngesi!

  
  Dünya ile Güneş’in kütleçekim potansiyellerinin eşit olduğu L2 noktası, hiç kesintisiz gözlem yapmak için Dünya’dan uzak bir yörüngedeki en uygun nokta. Bir uydu bu noktada uzun süre durabilse de uydunun bu yörüngeye gönderilmesi çok pahalı, zahmetli bir işlem olacaktır.