Mehmed VI, tam adı MEHMED VAHÎDEDDÎN
(d. 2 Şubat 1861, İstanbul - ö. 16 Mayıs 1926, San Remo, İtalya), son Osmanlı padişahı (1918-22).
Kurtuluş Savaşı’nın başarıya ulaşmasından sonra padişahlığına son verilmiştir.
Abdülmecid’in oğludur. Annesi Gülustu Hanım’dır. Çocukluğu ve gençliği sarayda, kapalı bir ortamda geçti. İslami ilimler öğrendi. Yusuf İzzeddin Efendi’nin ölümü üzerine 1916’da veliaht ilan edildi. 4 Temmuz 1918’de ağabeyi V. Mehmed’in yerine tahta çıktı. Büyük ağabeyi olan II. Abdülhamid’in yolunu izleyerek hükümeti denetimine almaya çalıştı. Tahta çıkmasından birkaç ay sonra I. Dünya Savaşı, Osmanlı Devleti’nin de aralarında bulunduğu İttifak Devletlerinin yenilgisiyle sona erdi ve 30 Ekim 1918’de Osmanlı topraklarının İtilaf Devletlerince işgal edilmesini öngören Mondros Mütarekesi imzalandı. II. Meşrutiyet Döneminde, bazı aralıklar dışında Osmanlı Devleti’ni fiilen yönetmiş olan İttihat ve Terakki Fırkası’nın önde gelen yöneticilerinin bazıları mütarekenin ardından yurtdışna kaçtı, bazıları da tutuklandı. Başta İstanbul olmak üzere Osmanlı toprakları işgal edilmeye başladı. İtilaf Devletleri’ nin isteklerine boyun eğen VI. Mehmed, işgallere karşı çıkan Heyet-i Mebusan’ı, 21 Aralık 1918’de kapattı. Anadolu’da gelişen direniş hareketine karşı tutum takınarak Kurtuluş Savaşı’nı bastırmak için Kuva-yı İnzibatiye gibi birlikler kurdurdu ve direnişe karşı çıkan ayaklanmaları destekledi.
