Musammat

Divan şiirinde bendlerden kurulu nazım biçimlerine (murabba, muhammes, müseddes, müsebba, müsemmen, mütessa, muaşşer, terbi, tahmis, taştir, tesdis, tesbi’, tesmin, tes’i, ta’şir, terkib-i bend ve tercı-i bend) verilen genel ad.

İlk bendde geçen dize ya da beyitlerin öbür bentlerin sonunda aynen yinelenmesiyle düzenlenen musammatlara “mütekerrir musammat” denir. İlk benddeki dize ya da beyitlerin öbür bendlerin sonundaki dize ve beyitlerle yalnızca uyak bakımından uyuşması durumunda “müzdeviç musammat” söz konusudur. Murabba, muhammes, müseddes, tahmis ve taştir en çok kullanılan musammat türleridir. Musammatta ilk bendin bütün dizeleri birbiriyle uyaklıdır. Sonraki bendlerde uyak dizilişi musammatın türüne göre değişir.