DOLGU ÇEŞİTLERİ

AMALGAM

Materyal: Gümüş, çinko, bakır ve civa karışımıdır. Karışımın yaklaşık %50’si civadır.
Kullanım: Arka dişlerdeki dolgular
Dayanıklılık: En az beş yıl, genelde daha uzun
Maliyet: Restorasyon maddelerinin en ucuzudur

KOMPOZİT DOLGU

Materyal: Plastik ve ince cam partikülleri karışımıdır.
Türleri: Direkt ve endirekt. Direkt dolgular yumuşak materyali sertleştiren mavi (halojen ya da led) ışık kullanılarak sertleştirilir. Endirekt dolgularda diş hekimi dişi hazırlayarak ölçüsünü alır. Bu teknikle yapılan restorasyonlara inley veya onley dolgular denilir, porselen veya kompozitten yapılabilirler. Günümüzde optik bir kamera aracılığıyla veya geleneksel yöntemle ölçü alınıp dışarda hazırlanan dolgu diş kavitesine yerleştirilir.

Kullanım: Özellikle ön dişlerde ve dişlerin görünen taraflarında küçük ve büyük dolgularda.
Dayanıklılık: En az beş yıl
Maliyet: Amalgamdan daha fazla, altından daha az

ALTIN DOLGU

Materyal: Altın karışımı (Diğer metallerle karışmış altın)
Türleri: İnley, onley ve kuronlar
Dayanıklılık: En az yedi yıl, genelde daha uzun
Maliyet: Diğer çoğu maddeden daha pahalı, amalgam dolgunun 6 ile 10 katı

CAM İYONOMER

Materyal: Akrilik ve fluoroaluminosilicate diye adlandırılan bir cam bileşeni
Türleri: Geleneksel dolguda materyal parlak ışık kullanılmadan sertleşir. Modifiye kompozit veya karma kompozit cam iyonomer dolgular geleneksel dolgulardan daha sağlamdır. Materyali sertleştirmek için halojen veya led mavi bir ışık kullanılabilir.
Kullanım Amacı: Genelde ön dişlerdeki dolgularda veya köklerde kullanılır. Dolgu malzemesi olarak cam iyonomer diş eti altına inen çürüklerde kullanılır. Süt dişlerinde ve diğer dolgularda alt yapı malzemesi olarak da kullanılır.
Dayanıklılık: 5 yıl veya daha fazla.
Maliyet: Kompozit dolguya yakın

CAM KARBOMERLER

Nano partiküller içeren cam iyonomer türü bir dolgu malzemesi olmasına rağmen içerğindeki florapatit ve hidroksiapatit kristalleri bu dolgu malzemesini diğerlerinden farklı bir sınıfa koymaktadır.
Özellikle doğada köpek balığı dişlerinde bildiğimiz “zarar görmeme” ve kendini tamir etme mekanizmasından yola çıkılarak diş dokusunun kendisini tekrar tamir edip oluşturması için gerekli içeriğe sahip bir materyaldir. İçeriğinde hiç bir metal ve başka bir toksik monomer bulundurmaması ile biyolojik uyumu çok yüksektir.
Genelde çok büyük olmayan dolgularda veya kök yüzeylerinde kullanılır. Süt dişlerinde dolgu ve fissür örtücü olarak, ayrıca diğer dolgularda alt yapı malzemesi olarak da kullanılır.
Renk açısından kompozitler kadar avantajlı değildir ve çiğneme kuvvetlerine dayanıklılığı sınırlıdır bu sebeplerden dolayı kullanımında kısıtlamalar mevcuttur, teknolojik ilerlemelerle beraber bu engeller aşıldığında geleceğin restoratif materyali olacağını öngörmek doğru olacaktır.