Aşk'ı Olmayan Kişi!..

Cemaleddin Halveti Hazretleri Beyazıd Camii'nde vaaz ederken, cemaatin arasından yaşlı bir adam kalkıp, “Şeyh efendi” demiş.

- “Böylesine mümtaz bir cemaate katılmak arzusuyla çok uzun bir yoldan buraya geldim. Lakin etraf çok kalabalıktı, ben o kargaşa içinde merkebimi kaybettim. Özelliklerini tarif etsem, acaba lütfedip cemaate böyle bir eşek görüp görmediklerini sorabilir misiniz?”

Hoca bu terbiyesizlik karşısında hiç istifini bozmamış “sen otur”, “Vaazın sonunda ben senin eşeğini bulurum.” der.

Vaaz bitmiş, Şeyh Efendi vaaz bitince cemaate hitaben demiş ki:

– Ey cemaat! İçinizde aşk nedir bilmeyen, aşk acısı çekmeyen ve ömründe hiçbirşeye aşık olmayan kimse varmı?

Cemaatten biri kalkmış, “Ya Şeyh! Ben öyle aşk meşk nedir bilmem. Şimdiye kadar da kimseye aşık falan olmuş değilim” demiş. Bu sırada iki kişi daha elini kaldırıp onlarda aşk nedir bilmediklerini, hiç aşık olmadıklarını söylemişler.

Cemaleddin Halveti hazretleri önce tebessüm etmiş, sonra merkebini kaybettiğini söyleyen yaşlı adama dönüp, “Bana bir eşeğini kaybettiğini söylemiştin ” demiş.

– “Halbuki bak ben sana üç tane eşek buldum. Aralarında ki tek fark, senin ki dört ayaklıydı, bunlar ise iki ayaklı.”

Orada bulunan ehl-i irfan anlamış şeyh efendinin bu nüktesini. Sevmek ve sevilmek için yeryüzüne indirilen insanoğlu hala aşkı tatmamışsa ot için yaşayan eşekten ne farkı kalır.

Aşk, küçüğünden büyüğüne ilahi cezbenin eseridir. Aşıklar da bu aşkın eseri. Aşk, bir ab-ı hayat suyudur. Bu suyu bir ömür aramaktır ömür dediğin.