MİSKİNANE

be. (ar. miskin ve fars. hâne’den miskinine). Esk. Miskin bir biçimde, tembelcesine.

MİSKİNCE

be. Miskin bir kimseye yakışır biçimde, miskin gibi: Bütün gün miskince oturup durdu.

MİSKİNHANE

a (ar miskin ve fars. tpane'den miskinhâne). Esk. Cüzamlıların tecrit edildikleri”yer.

MİSKİNLEŞME

a Miskinleşmek eylemi.

MİSKİNLEŞMEK

gçz. f. Bir kimse söz konusuysa, giderek uyuşuk, tembel bir insan durumuna gelmek: Bugünlerde iyice miskinleşti, hiçbir iş yapmıyor.

MİSKİNLİK

a. Uyuşukluk, tembellik, üşengeçlik gösteren bir kimsenin durumu; niteliği ya da bu kimseye özgü davranış: Bu ne miskinlik böyle, öğle oldu hâlâ yataktasın.