konkordato
uluslararası hukukta, dinsel otorite ile laik otorite arasında, karşılıklı sorunlar konusunda yapılan anlaşma. Özellikle Katolik Kilisesi’nin başı konumundaki papanın, belirli bir ülkede kilisenin statüsünü belirlemek için, ilgili devletin en üst temsilcisiyle imzaladığı resmî belgeler için kullanılır. Konkordatoyla çözülen sorunlar arasında kilisenin hak ve özgürlükleri, piskoposluk ve kilise bölgelerinin kurulması ve kaldırılması, piskoposların, papazların, askeri din görevlilerinin atanması ve bazı durumlarda geçim kaynaklarının sağlanması, din adamlarına tanınan bağışıklıklar (askerlik yapmama vb), kilisenin malları, evliliğe ilişkin sorunlar ve din eğitimi gibi konular yer alır.

En eski konkordatolar 11. ve 12. yüzyıllarda Hıristiyan Avrupa’yı karıştıran Tayin Çatışması’yla ilgilidir. Bunların en önemlisi Papa II. Calixtus ile İmparator V. Heinrich arasında imzalanan Worms Konkordatosu’dur (1122). 19. yüzyılda birçoğu bugün de yürürlükte olan çok sayıda konkordato yapıldı. Bunların ilki ve en önemlisi 1801’de Napoleon ile Papa VII. Pius arasında uzun pazarlıklar sonunda Fransa ile ilgili olarak kabul edilen anlaşmadır. 1905’te Fransa bu konkordatoyu feshettiğini ve kilise ile devleti ayırdığını ilan etti. 20. yüzyılda da birçok yeni konkordato yapıldı. İtalya ile imzalanan ve Vatikan kent devletinde papalığın hükümranlığını tanıyan Laterano Antlaşması bunların en önemlisidir.