Bu gece uyku tutmadı, kaleme kağıda sarıldım.
Saat 02.45 ve ay hilâl. Radyo da Güllü'nün sesi, nasıl da kendine bağladın beni,elindeyim işte oyuncak gibi.
Bir yudum daha alıyorum şişeden,kalkıp pencereden şöyle bir bakıyorum siyah bulutlar hızla yer değiştiriyor.Caddenin tüm sokak lambaları yanıyor.
Birşeyler yazayım diyorum ve bunlar dökülüyor. Artık geçmiyor zaman
dillerim de hep bir aman, çok sevdim seni neyleyeyim benden uzakta şimdi sen çoktan vazgeçtin bu aşk'tan.
Aklıma geliyor o bakışların kendimi, bir martının kanadında
buluyorum. Lakin çok sürmüyor düşüyorum tepe üstü marmaranın mavilerine. Kulaç atacak mecalim yok, öleyim diyorum, olmuyor ölemiyorum. Ne içilen mey tesellim oluyor ne dökülen gözyaşlarım, acılarım. İçim acıyor sevdiğim içim acıyor.
O deniz gözlerini tekrar görmek, o aşk dolu sesini tekrar duymak istiyorum.Nasıl da aşk'la bakardın bana, hani gözlerimi hep kaçırırdım ben, öyle büyüktü ki sevgin, beni boğacak diye korkuyordum. Ah şimdi olsan da yine öyle baksan ve esir alsan tüm benliğimi. Şimdi çok geç biliyorum.Sen tümden söküp attın kalbinden beni, ama ben hala seni seviyorum. Bu tende bu yürek attıkça da seveceğim.Evet, belki bir daha hiç göremeyeceğim seni ve çok çekeceğim, bu aşikâr, ama bir an olsun hayalin yanımdan ayrılmayacak. Sen şu hayatımda, bana ben olduğumu hissettiren tek kişisin.
Kolay olmayacak biliyorum sensizliğe alışmak, şimdi ne desem,ne yapsam boş farkındayım, ama olsun, yılmayacağım sevgimden,sevdiğimden.
Bir gün, bir an olsun seni görme hayali bile yeter de artar beni yaşama bağlamaya, teslim olmayacağımı belirtmem bundandır. Sonra ölsemde ne
gam ki, yaşıyor muyum, orası da meçhul.
Yokluğunun ölümü bende çoktan başladı ve bu süreç ağır ve bir o kadar da acılı geçiyor. Ben bu aralıkta kendimle binlerce kez hesaplaşacağım ve bunu da gayet objektif yapacağım, zaten insan kendini kandıramaz.
Sen yansımamdın, ya şimdi?
Hiçbir şey yansımıyor benliğimden, aynalar bile beni göstermez oldu, herşey saydamlaştı,silikleşti ömrümde
Senden önceleri hiç yaşamamış bir düş perisine binlerce satır yazdım, aşk'a hasreti yazdım. Ya şimdi? .
Yokluğunu yazıyorum ilmek ilmek ve yalnızlığımı,her cümle kor alev oluyor,
kör bir bıçak oluyor ardı sıra iniyor bu yorgun yüreğime, yanıyorum,
bitiyorum.
Ey! bir gülüşüne,bir bakışına canımı verdiğim görmüyor musun? ,
duymuyor musun? .
Beni böyle derbeder, kördüğüm yumağı halinde mi bırakacaksın? Sensizliğe, sevgisizliğe, hüsrana mı terkedeceksin?
Yoksa tüm bu kördüğümü eskiden olduğu gibi o deniz gözlerinde ki aşk dolu bir bakışla çözecek, beni kimsesizlikten kurtaracak mısın? Ellerim yüreğimde
al senindir ne yaparsan yap, ama şunu da bilki;
Ben seni, özlemlerimi, sevgimi,hayallerimi, deniz gözlerini,sevdamı
yazmaktan hiç vazgeçmeyeceğim.
SENİ SEVİYORUM DENİZ GÖZLÜM
eylül gökdemir
