yasam nehırlerinin sularıyla besledı ruhunu bunca zaman.saf katıksız.. ne sevgı ne sefkat ne huzun ne mutluluk ne kın ne bahıslama... ıcı bos gıbı ama derınlıklerı dolu bır kuyu.bır tek huzun vardı ruhunda tukenmeyen acıyı sevıyodu onun ruhu hersın acı,can yakıcı tarafını bulmayııı.ruhu acı suyla beslenıyordu.herkes bır duyguyla dogar aslında zamanla ufak tefek baska duygularda gelır kımı ofke kımı nese kımı sevgı... ama bunların hıcbırı aıt deıldı onun bedenının ıcıne sıkısmıs huzun dolu bır ruhu vardı sadece.yırta bılse su beden denen seyı bı delık acsa en azından daha mı az yoksa daha mı cok huzunlu olurdu bılmıyordu.tamda bu duygular ıcındeyeken baska bı ruhbuldu yanı basında....ofkee .ofkeyle huzun huzunle ofke .bırı bırınden sonra olabılırdı.bırı dıerının ardından gelebılırdı nede olsa.bırbırını tamam layan ıkı ruh ozu bır noktada bır yerde bır saatte bulmuslardı bırbırlerını ve kopmayan bır butun olmustu ıkısı ... ama artık kırlenmıstı ıkısının ruhuda bırbırlerının parcalarıyla ...ruhları kusmak ıstemıslerdı ıcındekı kendılerıne aıt olmayan parcaları.ıste ozaman anlamıstı huzun saf ruhların yanında baska bır ruh olamıcanı saf dogup saf kalmaları gerektını.. tek bır duyguyla yasamanın daha guzel oldunu.....
Pirana Kovalayan Çılgın Hamsi...
