Eiffel Kulesi, EYFEL KULESİ

olarak da bilinir, Paris’te inşaat mühendisliği tarihinin teknolojik başyapıtlarından sayılan ve kentin simgesi olan yapı.

Fransız hükümeti,Fransız Devrimi’nin 100. Yılı’nı anmak için 1889’da bir sergi düzenlenmesini kararlaştırmıştı. Sergiyi simgeleyecek bir anıt için proje yarışması açıldı. Yarışmaya katılan 100’ün üzerindeki proje arasından ünlü köprü mühendisi Gustave Eiffel’in önerisi birinci seçildi. 300 m yüksekliğindeki kafes kiriş strüktürlü bu demir kule şaşkınlık ve kuşkuyla karşılandığı gibi, estetik açıdan da tepki uyandırdı.

O güne değin yapılmış hiçbir yapıya benzemiyordu; Roma’daki San Pietro Bazilikası’nın kubbesinden ya da el-Gize’deki Keops Piramidi’nden iki kat daha yüksekti. Üstelik onlardan farklı olarak bir yıldan bile kısa bir sürede, çok az işgücü ve masrafla inşa edilmişti. Çelik kemer ve kafes kiriş strüktürlerin, rüzgâr gücü de dahil çeşitli yükler altındaki davranışları konusunda en ileri bilgilerden yararlanılarak gerçekleştirilen yapı, inşaat mühendisliği ve mimari tasarım alanındaki bir devrimin habercisiydi. Uzun süre karşı çıkılan yapı sonunda estetik açıdan da kendini kabul ettirdi.

Kule kaidesinin dört tane beşik kemerden oluşması, statik gerekliliklerden olduğu kadar, Eiffel’in sanat beğenisinden de kaynaklanmıştı. Bu kaidenin ayakları içinde eğri bir hat üzerinde hareket edecek asansörler gerekiyordu. ABD’deki Otis Elevator Company’nin tasarladığı cam kafes biçimindeki asansörler, yapının en önemli özelliklerinden biri oldu. Eiffel Kulesi, 1930’da New York kentindeki Chrysler Binası yapılana değin dünyanın en yüksek yapısı olma niteliğini korudu.

BAKINIZ Gustave Eiffel