Töre gerçeğini sorgularken, yada kınarken toplumumuzun yapısını gözden geçirmeli tarihin yapı taşlarını göz ardı etmemeliyiz.
Ayıp, tüh yazıklar olsun dediğimiz bu toplumsal yara geçmişte de günümüzde de hala can almaya devam etmektedir. Ya bizim yada bizi yetiştiren toplum. Hala yazık oldu deyipte kale arkası veya maratondan izleyici konumunu değiştirmeyip kahve edebiyetı ile yarının töre cinayetlerinin de azmettiricisi oluyor. Erkek cinsel yaşamına eşek edebiyatıyla başlayıp, elin kiri mantığıyla ruhunu temiz tutarken, kadın her an bir kabusla yaşamın arasında duruyor. İspanyolların MACHİZMO sunun maçoluğu moda olurken kadın hala toprak seviyesinde hazır tutuluyor. yaşamsa onlarınki yaşam değilmi? arzuysa onlarınki değilmi? şehvet yada sex yaşamın bir parçası iken onlar yaşamın yarısı değilmi.
töre sadece etnik yapıdan değil, bazılarının yaşam yada maddi hırsından bu kurbanlara kına olarak sürülmüş. Toplum olarak bizler kahve edebiyatını bırakırsak, benimki büyük yarışını bırakırsak, daha cesur olup töre silahşörlerini dışlarsak belki önümüzdeki asır töre acısı biraz daha az can yakar.
