MİSK

-kİ a. (ar. misk).
1. Çeşitli memeli hayvanların (etçiller, sansargiller, misköküzleri) karınlarında ya da anüs çevrelerinde bulunan bir bezin salgıladığı, türe ve cinsiyete göre farklılıklar gösteren keskin kokulu sıvı. (Sansargillerin kendilerini kovalayanın üstüne fışkırttıkları misk o kadar pis kokuludur ki hayvan kovalamaktan vaz geçer. Buna karşılık miskgeyiğinin miski parfüm yapımında kullanılan değerli bir maddedir.)
2. Miskgeyiğinin karın derisi altındaki bir bezden çıkarılan güzel kokulu ve siyah bir madde.
3. Misk gibi - MİS’ GİBİ.

—-Parf. Miskgeyiğinden elde edilen doğal miskten ya da sentetik miskten hazırlanan haşlama.

—ANSİKL. Ed. Divan şiirinde kokusu ve rengi göz önünde tutularak sevgilinin benleri, kaşları, yüzündeki ayva tüyleri, saçları miske benzetilir. Miskin elde edildiği yer Uzakdoğu olduğu için Çin, Hata, Tatar gibi sözcüklerle birlikte anılarak tenasüp sanatı yapılır. Misk, ülkesinden ayrıldığı için aşk yüzünden uzun yolculuklara çıkan âşığa benzetilir. Miskin kokusu gibi aşk da göze görünmez; ancak gene onun gibi gizlenip başkalarından saklanması mümkün değildir; "Aşk işi gizli kalmaz u olmaz nihan misk" (Misk kokusu nasıl gizlenemiyorsa aşk işi de gizli kalmaz) [Ahmet Paşa]

—Halk hek. Erkek misk keçisinin erbezlerinin yanındaki bir salgı bezinden elde edilen misk, esmer renkli, kıvamlı, özel kokulu, acımsı bir kütledir. Reçine, kolesterol, sabit ve uçucu yağ içerir. Uçucu yağdaki başlıca kokulu bileşik muskondur. Misk halk hekimliğinde yatıştırıcı olarak, toz, hap ya da tentür biçiminde kullanılır. Eskiden cinsel isteği artırmak için de kullanılırdı.