Ninemce

Babannelerimiz,anannelerimiz,dedelerimiz hayatımızın pamuk kahramanları..Anne ve babalarımız kadar emeklilerimiz belkide.. Herkesin birgün geleceği en hayırlı mevkidir aynı zamanda..Kendimizi daha yakın hissederiz onlara çünkü biz hayatın büyük kısmından habersiz atarız gülücüğümüzü dünyaya,onlarda büyük kısmını geride bırakıp önlerinde kalan küçük kısmın tadını çıkarırcasına yüzlerindeki yılların bıraktığı çizgilerin arasından atarlar gülücüklerini dünyaya..

Hani birde bir münakaşada bazen bazende muhabbetin tam ortasında tek cümleyle bitirirlerya olayı işte asıl bıraktıkları en kuvvetli izlerdir belkide onlar..

İşte burada o pamuk kahramanlarımızın özlü sözlerini paylaşıcaz..

ben başlıyorum:-Biri yukarki mahallede bi yalan söylemiş aşşaki mahallede kendi inanmış..

-Kızlar evlenmeyi bişey sanmış ilk günden usanmış(bıkmış)

-"Buda çişiyle kavga ediyo"

-Çok biliyorum der döner kendi lafına güler

MsXLabs Üye Girişi