İSKÂN

a. (ar. İskan).
1. Bir ya da birçok kişinin, belli bir bölgede yurt edinmesini, yerleşmesini sağlamak eylemi: Göçerlerin Çukurovaya iskânı. Batı'ya iskâna zorlanan Doğu halkı.
2. Bir yerde ikamet etmek amacıyla oturmak, o yere yerleşmek, orayı yurt edinmek eylemi: iskân izni almak.
3. iskân etmek, yerleştirmek, yer yurt kazandırmak, boş bir bölgeye insan yerleştirmek.

—Tar. OsmanlI devletinde, belirli bir düzene göre yönetim tarafından uygulanan göç ve yerleştirme hareketleri.