Jean-Luc Godard
VIP !..............!
Jean-Luc Godard
Jean-Luc Godard 3 Aralık 1930 yılında orta sınıf bir ailenin çocuğu olarak doğdu, babası kendine ait bir kliniği olan bir doktor, annesi ise İsviçrenin tanınmış bankacı ailelerinden birisinin kızıydı. İkinci dünya savaşı sırasında İsviçrede yaşadı , 1940'ların sonuna doğru ailesi boşanınca Godard antropoloji okumak için 1949 yılında Sorbonne Üniversitesine girdi. Bu zaman dilimi boyunca "Cineclub" ve "Cinemateque"'e katıldı, Godard Yeni Dalga akımını alevlendiren insan olarak bilinen Andre Bazin ile burada tanışmıştır.
Direkt olarak tercüme edildiğinde "Nouvelle vague" "Yeni Dalga" anlamına gelir, geleneksel Fransa sinema trendinden farklı bir sinema biçimini kullanan, belli bir fikir üzerinde birleşip buna göre film çeken genç bir yönetmen grubunun oluşturduğu bir akımdır.Yeni dalga içinde sayılabilecek yönetmenler Jean-Luc Godard, François Truffaut, Jacques Rivette, Eric Rohmer and Claude Chabrol'dür. 1959 yılında eşzamanlı olarak çektikleri filmlerde bu yönetmenler şu slogana sahiptiler: "Herkes film yönetmeni olabilir."
Godard Erich Rohmer ve Jacques Rivette ile "Gazette du Cinéma"'yı çıkardı aynı zamanda sinema ile ilgili makaleler de yazmaya başladı. Bir iki kısa film denemesinin ardından 1960 yılında Breathless'in çekimini tamamlamıştır ki bu film dünya sinema tarihinde yeni bir çağ açmıştır. Godard'ın sinema serüveni dört ayrı parçada izlenebilir.
İlk bölüm yeni dalga peryodu anlamına da gelebilir, Breathless (1960), Weekend (1967), One plus one (1968) bu zamanın ürünleridir.Bu süre boyunca Godard deneysel çalışmalar yapmış , o günlerin önde gelen felsefi görüşlerine özellikle varoluşçuluk üzerine bina edilmiş sinema tezlerini göz önüne almıştır. Tüm bu deneyler örneğin yeniden tanımlanan senaristlik, Bertold Brecht teorisinin sinematik uygulanması, geleneksel montaj biçiminin reddedilmesi, kamera ve ses sisteminin deneysel olarak farklı biçimlerde kullanılması gibi sayısız kullanım modern sinemanın olasılıklarını geniletmiştir. Bu peryotta Godard filmleri iletişim kopukluğu içindeki modern insanın farklı yaşam biçimlerini, rasyonel olmayan sosyal sistemleri, politik tartışma ve olayları kendine konu olarak alır.
Godard proleter inancı ve filizlenen Maoizmin eşliğinde sesini bu görüşlerden yana yükseltmiş ve burjuva sinema sitemi için film yapmayı reddetmiştir. Fransa mayıs devrimi öğrenci lideri Jean-pierre Corin ile 'Dziga Vertov Group'u kurmuştur. Bu peryot 'Dziga Vertov stage' olarak adlandırılır ve La gai savoir(joyful wisdom '68) , Tout va bien (everything's fine '72) filmleri arsındaki zamanı içine alır. Dzig Vertov sınıf çatışmasını analiz eden ve montajı devrimci bir formda kullanmaya çalışan Rus bir yönetmendir. Bu peryot boyunca Godard proleteryanın devrimi için savaşan insanlar için filmler yapmış ve ticari film sisteminden tamamen kopmuştur.
Sonra, Godard kendisini dünyadan ayırıp, Grenoble isimli küçük bir şehre yerleşti ve “Eşsiz bir politik filmin sadece kendi ailesine göstereceği bir film olacağı” inancı ile Video çalışmalarına odaklandı. Bu safhayı, 3. bölüm ya da 'SonImage period' olarak adlandırılmaktadır. Çünkü, 3. karısı Anne-Marie Miéville ile çok subjektif video çalışmaları yaptığı video prodüksiyon stüdyosunun ismi 'SonImage Film Company' idi. Godard dikkatini video yoluyla birçok insanla yaygın iletişim kurma imkanına verdi ve politik ideolojiden çok genel olayları ve insanların tecridini işledi.
1979 yılında Godard ticari sinema dünyasına tekrar geri dönmüştür. Bu geri dönüşten bu güne kadar geçen süre dördüncü peryot olarak adlandırılır. Hala devam eden bir süreç olduğu içinde bu dönemde çektiği filmlerin karakteristik özellikleri arasında bir uygunluk ve ortak payda bulmak kolay değildir. Godard bu dönmede de yeni arayışlara devam etmiş , yeni bir felsefik yaklaşımla farklı sinematik deneyler yapmaya, insan varoluşunun ve bazen de dinsel duyumun en derinlerini inmeye çabalamıştır.
İlk Dönem Filmleri
Sponsorlu Bağlantılar
Direkt olarak tercüme edildiğinde "Nouvelle vague" "Yeni Dalga" anlamına gelir, geleneksel Fransa sinema trendinden farklı bir sinema biçimini kullanan, belli bir fikir üzerinde birleşip buna göre film çeken genç bir yönetmen grubunun oluşturduğu bir akımdır.Yeni dalga içinde sayılabilecek yönetmenler Jean-Luc Godard, François Truffaut, Jacques Rivette, Eric Rohmer and Claude Chabrol'dür. 1959 yılında eşzamanlı olarak çektikleri filmlerde bu yönetmenler şu slogana sahiptiler: "Herkes film yönetmeni olabilir."
Godard Erich Rohmer ve Jacques Rivette ile "Gazette du Cinéma"'yı çıkardı aynı zamanda sinema ile ilgili makaleler de yazmaya başladı. Bir iki kısa film denemesinin ardından 1960 yılında Breathless'in çekimini tamamlamıştır ki bu film dünya sinema tarihinde yeni bir çağ açmıştır. Godard'ın sinema serüveni dört ayrı parçada izlenebilir.
İlk bölüm yeni dalga peryodu anlamına da gelebilir, Breathless (1960), Weekend (1967), One plus one (1968) bu zamanın ürünleridir.Bu süre boyunca Godard deneysel çalışmalar yapmış , o günlerin önde gelen felsefi görüşlerine özellikle varoluşçuluk üzerine bina edilmiş sinema tezlerini göz önüne almıştır. Tüm bu deneyler örneğin yeniden tanımlanan senaristlik, Bertold Brecht teorisinin sinematik uygulanması, geleneksel montaj biçiminin reddedilmesi, kamera ve ses sisteminin deneysel olarak farklı biçimlerde kullanılması gibi sayısız kullanım modern sinemanın olasılıklarını geniletmiştir. Bu peryotta Godard filmleri iletişim kopukluğu içindeki modern insanın farklı yaşam biçimlerini, rasyonel olmayan sosyal sistemleri, politik tartışma ve olayları kendine konu olarak alır.
Godard proleter inancı ve filizlenen Maoizmin eşliğinde sesini bu görüşlerden yana yükseltmiş ve burjuva sinema sitemi için film yapmayı reddetmiştir. Fransa mayıs devrimi öğrenci lideri Jean-pierre Corin ile 'Dziga Vertov Group'u kurmuştur. Bu peryot 'Dziga Vertov stage' olarak adlandırılır ve La gai savoir(joyful wisdom '68) , Tout va bien (everything's fine '72) filmleri arsındaki zamanı içine alır. Dzig Vertov sınıf çatışmasını analiz eden ve montajı devrimci bir formda kullanmaya çalışan Rus bir yönetmendir. Bu peryot boyunca Godard proleteryanın devrimi için savaşan insanlar için filmler yapmış ve ticari film sisteminden tamamen kopmuştur.
Sonra, Godard kendisini dünyadan ayırıp, Grenoble isimli küçük bir şehre yerleşti ve “Eşsiz bir politik filmin sadece kendi ailesine göstereceği bir film olacağı” inancı ile Video çalışmalarına odaklandı. Bu safhayı, 3. bölüm ya da 'SonImage period' olarak adlandırılmaktadır. Çünkü, 3. karısı Anne-Marie Miéville ile çok subjektif video çalışmaları yaptığı video prodüksiyon stüdyosunun ismi 'SonImage Film Company' idi. Godard dikkatini video yoluyla birçok insanla yaygın iletişim kurma imkanına verdi ve politik ideolojiden çok genel olayları ve insanların tecridini işledi.
1979 yılında Godard ticari sinema dünyasına tekrar geri dönmüştür. Bu geri dönüşten bu güne kadar geçen süre dördüncü peryot olarak adlandırılır. Hala devam eden bir süreç olduğu içinde bu dönemde çektiği filmlerin karakteristik özellikleri arasında bir uygunluk ve ortak payda bulmak kolay değildir. Godard bu dönmede de yeni arayışlara devam etmiş , yeni bir felsefik yaklaşımla farklı sinematik deneyler yapmaya, insan varoluşunun ve bazen de dinsel duyumun en derinlerini inmeye çabalamıştır.
İlk Dönem Filmleri
- Nefes Nefese (A Bout de Souffle), 1959
- Küçük Asker (Le Petit Soldat), 1960
- Kadın Kadındır (Une Femme est une Femme), 1961
- Hayatını Yaşamak(Vivre sa Vie), 1962
- Jandarmalar (Les Carabiniers), 1963
- Nefret (Les Mépris), 1963
- Çete (Bande a Part), 1964
- Evli Bir Kadın(Une Femme Mariée), 1964
- Alphaville, 1965
- Çılgın Pierrot (Pierrot le Fou),1965
- Erkek Dişi (Masculin Féminin), 1966
- Amerikan Malı (Made in USA), 1966
- Onun Hakkında Bildiğim İki Üç Şey (Deux ou trois choses que je sais d’elle), 1967
- Çinli Kız (La Chinoise), 1967
- Haftasonu (Weekend), 1967
- Şen Bilgi (Le Gai Savoir), 1968
- Diğerleri Gibi Bir Film (Une Film Comme les Autres), 1968
- Bir Artı Bir (One Plus One), 1968
- Bir Amerikan Filmi (One Amerikan Move), 1968
- İngiliz Sesleri (British Sounds), 1969
- Pravda, 1969
- Doğu Rüzgarları (Vents d’Est), 1969
- İtalya’daki Mücadeleler (Luttes en Italie), 1969
- Zafere Kadar (Jusqu’a la Vitoire), 1970
- Vladimir ve Rosa (Vladimir et Rosa), 1971
- Herşey Yolunda (Tout Va Bien), 1972
- Jane’e Mektup (Letter to Jane), 1972
- Burada ve Heryerde (Ici et Ailleurs), 1974
- İki Numara (Numéro Deux), 1975
- Nasıl Gidiyor? (Comment Ça Va?), 1976
- Altı Kere İki: İletişim Üzerine ve Altına(Six Fois Deux: Sur et Sous la Communication), 1976
- Dere Tepe Fransa/İki Çocuk (France Tour Détour/Deux Enfants), 1977-1978
- Kaçan Kurtulur – Hayat (Sauve Qui Peut – La Vie), 1979
- Çile (Passion), 1982
- Adı Carmen (Prenom Carmen), 1982
- Selam Meryem (Je Vous Salue Marie), 1983
- Çile Filminin Senaryosu (Scénario du Film Passion), 1982
- Freddy Bauche’a Mektup (Lettre a Freddy Bauche), 1982
- Grandeur et Décadence d’un Petit Commerce de Cinéma, 1986
- Meetin’ WA, 1987
- King Lear, 1987
- Soft and Hard: Conversation Between Two Friends on a Hard Subject, 1986
- Puissance de la parole, 1988
- On s’est tous défilé, 1988
- Histoire(s) du cinéma, 1988
- Le Rapport Darty, 1989
- L’Enfance de l’Art (How Are The Kids), 1990
- Bu süreç içindeki filmleri
- Détective (Dedektif), 1984
- Soigne ta Droite (Sağını Kolla), 1987
- Nouvelle Vague (Yeni Dalga), 1990
- For Ever Mozart (Daima Mozart), 1996
- Eloge de l’Amour (Aşka Övgü), 2001
Son düzenleyen Safi; 30 Ekim 2015 00:38
Biyografi Konusu: Jean-Luc Godard nereli hayatı kimdir.
Gerçekçi ol imkansızı iste...
