Palmiro Togliatti

Palmiro Togliatti
MsXLabs.org & Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi & Vikipedi(1893 Cenova-1964 Yalta), İtalyan siyaset adamı. Torino Üniversitesi'nde hukuk öğrenimi yaptı. 1921'de İtalyan Komünist Partisi'nin kurucuları arasında yer aldı. Mussolini iktidara gelince hapse atıldı (1922). Ercole Ercoli takma adıyla yeraltı faaliyetlerinde bulundu. 1924'te partisinin Merkez Komitesi'ne girdi. 1926'da Komintern'in bir toplantısına katılmak için Moskova'ya gittiğinde Komünist Partisi yasaklandı. Togliatti bunun üzerine SSCB'de kaldı.

Stalin'in yakın arkadaşı oldu. Komintern sekreterliği (1937-1939) görevini yürüttü. 1944'te İtalya'ya döndü. Badoglio hükümetinde sandalyesiz bakan, Gasperi hükümetinde başbakan yardımcısı oldu (1945). Bu koalisyon taktiği sayesinde, 1948 seçimlerinde komünistler parlamentoya 135 milletvekili soktular. 14 Temmuz 1948'de Togliatti, bir faşist militanın saldırısına uğrayarak ağır yaralandı. Yaşamının son yıllarında Çin ile SSCB arasındaki ideolojik anlaşmazlıkta uzlaştırıcı bir tutum takındı. Partisini, Batı Avrupa'nın en güçlü komünist partisi hâline getirmeyi başardı.

Palmiro Togliatti, (d. 26 Mart 1893 - ö. 21 Ağustos 1964), İtalyan siyaset adamı ve komünist önder. Yaklaşık 40 yıl yöneticiliğini yaptığı İtalyan Komünist Partisi'ni (PCI) Batı Avrupa'nın en büyük komünist partisi durumuna getirmiştir.

Orta sınıftan bir ailenin oğluydu. Torino Üniversitesi'nde hukuk öğrenimi gördü. I. Dünya Savaşı'na subay olarak katıldı, çarpışmalar sırasında yaralandı.Daha sonra Torino'da öğretmenlik yaptı. 1919'da sol eğilimli L'Ordine nuovo dergisini çıkaranlar arasında yer aldı; 1921'de Sosyalist Parti'den ayrılan komünist kanat bu derginin çevresinde toplandı. Togliatti 1922'de Il Comunista 'nın yayın yönetmenliğini üstlendi. Nisan 1924'te Komünist Parti Merkez Komitesi üyesi oldu. 1926'da III. Enternasyonal (Komintern) toplantısına katılmak üzere Moskova'da bulunduğu sırada, Mussolini İtalyan Komünist Partisi'ni (PCI) yasakladı ve Togliatti dışında partinin bütün yöneticilerini tutuklattı. Siyasal çalışmalarını sürgünde sürdüren Togliatti 1926'da Lyon'da, 1931'de de Köln'de partisinin toplantılarını düzenledi. 1935'te Ercoli adıyla Komintern sekreterliğinin üyeliğine getirildi. II. Dünya Savaşı sırasında İtalya'ya yönelik radyo konuşmaları yaparak faşist yönetimi destekleyen kitleleri direniş hareketine katılmaya çağırdı. İtalya'ya dönüşünün ardından, Nisan 1944'te Mareşal Pietro Badoglio'nun hükümetinde devlet bakanı, 1945'te Alcide de Gasperi'nin hükümetinde de başbakan yardımcısı olarak görev yaptı. 1948 seçimlerinde öteki sol gruplarla işbirliği çizgisini sürdürerek partisinin 135 milletvekilliği kazanmasını sağladı. 14 Temmuz 1948'de genç bir faşist eylemcinin saldırısına uğrayarak ağır biçimde yaralandı; bunun üzerine işçiler İtalya'nın her yanında grevler düzenleyerek olayı protesto ettiler.

Togliatti devrime ulaşmada şiddet yöntemi yerine, İtalya'ya özgü, barışçıl bir yol geliştirmeye çalıştı. Uluslararası komünist hareketin tek merkezden yönetilmesini öngören Stalinist görüşe karşı çıkarak, demokratik yönelimli ulusal bir hareketin oluşturulmasını savundu. Ateist propagandaya karşı çıktı ve Katoliklere işbirliği çağrısında bulundu. Ölümünden sonrai geliştirmiş olduğu görüşler siyasal bir platform biçiminde yayımlandı; bu görüşlerile sosyalist ülkelerdeki demokratikleştirme sürecine katkıda bulundu.1964'te SSCB'deki Stavropol kentine onun anısına Tolyatti adı verildi.

TOGLİATTİ (Palmiro), İtalyan devlet adamı (Cenova 1893 - Yalta 1964). 1914'te Sosyalist parti'ye girdi. 1915'te silah altına alındı, daha sonra çürüğe çıkarıldı, partisiyle birlikte savaşa karşı cephe aldı. 1919'da Avanti gazetesinin başyazarı, İtalyan sosyalist partisi'nin, Komünist enternasyonali girmesinden yana oldu. 1919' da Torino'da, L'Ordine nuovo'nun kurucuları arasında yer aldı. 1921'de kurulur kurulmaz, İtalyan komünist partisi'.ne girdi. 1922'de merkez komitesinde, 1923'te yönetim kurulunda yer aldı. 1922'den sonra, Roma'da yayımlanan il comunista'mn başyazarlığını yaptı. 1924'te, Moskova'da, Komünist enternasyonal başkanlığına seçildi. İtalya’ya dönüşünde, 1925 nisanında tutuklandı; dört ay tutuklu kaldıktan sonra serbest bırakıldı. 1926 ocağında, Lyon'da, İtalyan komünist partisi'nin III. kongresine katıldı. Aynı yıl, yeniden Enternasyonal başkanlığına seçildi ve sekretar- yaya girdi. 1927'de, o günden sonra Fransa ve İsviçre'den yönettiği (1926'dan beri İtalya'da yasaklanmış olan) partinin genel sekreteri oldu. Ama 1928'den sonra 1937' ye kadar, daha çok Moskova'da kaldı. 1939 martında Fransa'ya geçti, 1939 eylülünde tutuklandı, daha sonra, 1940 şubatında serbest bırakıldı. Belçika üzerinden Rusya'ya geçti, burada 1941 haziranında nazi saldırısından sonra Moskova radyosundan Italyanlar'a seslendi. Müttefiklerin çıkarmasından ve Mussolini'nin düşmesinden sonra, 1944 martında İtalya'ya döndü ve Badoglio hükümetine girdi. 1946'ya kadar değişik hükümetlerin üyesi oldu. 14 temmuz 1948‘de ciddi bir suikasta uğradı, bununla birlikte, kısa bir süre sonra yeniden çalışmalarını sürdürdü, Katıldığı SSCB komünist partisi'nin XX. kongresinden sonra, Italyan komünist partisi'ni stalincilikten arındırma yoluna soktu. Komünist partilerin eşitliğini ve çokmerkezciliği savundu.