Arama

İlhan Usmanbaş kimdir? Yaptığı besteler hakkında bilgi verir misiniz?

En İyi Cevap Var Güncelleme: 8 Mart 2014 Gösterim: 2.399 Cevap: 5
cerennn - avatarı
cerennn
Ziyaretçi
11 Nisan 2009       Mesaj #1
cerennn - avatarı
Ziyaretçi
ilhan usmanbaş'ın hayatı ve bir bestesini istiyorum.acil bana ulaşsın nolurrrrr.ödevim istediğim gibi olursa size cokk teşekkür ediyorum
EN İYİ CEVABI SEDEPH verdi
İnceleyiniz..
Alıntı
KisukE UraharA adlı kullanıcıdan alıntı

İlhan Usmanbaş, (d. 23 Ekim 1921, İstanbul). Türk klasik müzik bestecisi.

Sponsorlu Bağlantılar

On iki yaşında kendi kendine viyolonsel çalmaya başlamış ve Galatasaray Lisesi'ndeki öğrenciliği boyunca müzik çalışmalarını Sezai Asal'la yürütmüştür. 1941'de liseyi bitirince Istanbul Edebiyat Fakültesi ve Belediye Konservatuarı'nda öğrenciliğe başlamıştır. Cemal Reşit Rey'in armoni ve Sezai Asal'ın viyolonsel derslerini izlemiş, ve 1942'de Ankara Devlet Konservatuarı'nın Kompozisyon Bölümü'ne geçerek Hasan Ferid Alnar'la armoni, kontrpuan ve kompozisyon, Ahmet Adnan Saygun'la kompozisyon, David Zirkin'le viyolonsel, Ulvi Cemal Erkin'le piyano çalışmıştır. 1948'de Ankara Devlet Konservatuarı'nın ileri döneminden mezun oldu. Aynı yıl soprano Atıfet Usmanbaş ile evlendi.

Henüz öğrenciyken yazdığı ilk orkestra yapıtı, Mozart’tan esinlendiği “Küçük Gece müziği”dir (1946). Yine aynı yıl içinde Usmanbaş’ı yeni arayışlar içinde görüyoruz: Sartre ve Leibowitz’in yazılarını ve kitaplarını Fransızca’dan izlemeye başlamış, Alban Berg’in “Wozzeck” operasını kitaplıkta keşfederek Bülent Arel’le birlikte öteki çağdaş bestecilerin yapıtlarını incelemeye, seslendirmeye girişmiştir. Konservatuar öğrencisi olmayan genç bestecilerden Ertuğrul Oğuz Fırat’la arkadaşlığın başlaması da bu yıllardadır.

1952'de UNESCO kanalıyla Amerika'ya gitmiş, aynı yıl Ankara'da Helikon Derneği'nin kurucuları arasına katılmıştır. 1956'da Ankara Devlet Konservatuarı'nda müzik tarihi öğretmenliği yapmıştır. 1957-58 yıllarında Rockfeller bursu ile Amerika'ya giderek birçok besteci ile tanışma olanağı bulmuştur.

1960’an sonra besteci, “dizisel yazı”dan uzaklaşmaya başlayarak yeni tekniklere yönelmiştir. Bestecilik serüveni genelde şöyle bir çizgi izlemiştir:

* 1948’e kadar, Hindemith, Bartok, Stravinski, Rey etkileri.
* 1950 – 60 arası, dizisel teknikler ve özgün uygulamaları.
* 1960’tan günümüze, dizisel sonrası özgün araştırmalar; aleotoric (raslamsal), özgür polifoni, kollaj, minimal uygulamaları, monoritmik, optik-grafik özgür değerler, mikromodalite.

Usmanbaş, Türkiye’de uzun yıllar sürdürdüğü kompozisyon öğretmenliği koşutunda, kitaplar ve çeviriler yayınlamış, kongre bildirileri ve makaleler yazmıştır. Başlıcaları arasında: Müzikte Türler ve Biçimler (André Hodeir’den çeviri), Kısa Dünya Musıkisi Tarihi (Curt Sachs’tan çeviri) ve Müzikte Türler sayılabilir.

İlhan Usmanbaş’ın yapıtlarına ilişkin nota koleksiyonu, Sevda-Cenap And Müzik Vakfı belgeliğindedir.

Yapıtları
1) “Altı Prelüd”, piyano için, Ankara 1945; Başlıklar: Toccato, Siciliano, allo conanina, duo lyriche, V, Alla Francese; Basım: Theodore Presser, Bryn Mawr, A.B.D.

2) “Küçük Gece Müziği”, yaylılar orkestrası için, Ankara, 1946; Başlıklar: Allegro, Adagio, Menuetto, Finale; Basım: Ankara Devlet Konservatuarı, No:16.

3) “Sonat”, keman ve piyano için, Ankara, 1946. Başlıklar: Allegro, Adagio, Allegro. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı, No:31.

4) “Yaylılar Dörtlüsü–47”, Ankara,1947. Bartok’un Anısına: 2/4=88, 1/4=52, 3/8=96, tema ve çeşitlemeler: Fromm Ödülü. Basım:Boosey/Hawkes, New York.

5) “Keman Konçertosu”, Ankara 1947. İlhan Özsoy için. Başlıklar: Allegro, Allegro molto. Keman – Piyano Uyarlaması: Usmanbaş. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

6) “Senfoni No:1”, Ankara 1948. (Gözden geçirme: 1978). Başlıklar: Preludio, Allegro, Postludio, partiler And Vakfı’nda. Band Kaydı: 1986.

7) “Kentet”, klarnet ve yaylılar dörtlüsü için. Ankara 1949. Başlıklar: Allegro, adagio, allegro. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı, No:20.

8) “Sonat”, trompet ve piyano için, (Haendel stilinde), Ankara, 1949. Başlıklar: Allegro, Largo, Allegro. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

9) “Sonat”, obua ve piyano için. Ankara, 1949. Ali Kemal Kaya’ya. Başlıklar: Invention, Chaconne, Toccata. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

10) “Anlatıcı”, yaylılar orkestrası, yaylılar dörtlüsü, piyano ve timpani için müzik, Ankara, 1950. (tamamlanmadı)

11) “Senfoni No:2” yaylılar için, Ankara, 1950. Başlıklar: Allegro, adagio, allegro. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

12) “Viyolonsel ve piyano için müzik No:1”, Ankara 1951. Tek bölüm. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

13) “Viyolonsel ve Piyano için müzik No:2”, Ankara 1951. Ankara Devlet Konservatuarı Yayınları.

14) “Morg Şiiri”, anlatıcı, koro ve büyük orkestra için. Ankara 1952. Şiir: Ertuğrul Oğuz Fırat. (tamamlanmadı).

15) “Üç müzikli şiir”, soprano ve piyano için. Ankara-Tanglewood, 1952. Sunu: Luigi Dallapiccola. Basım: Suvini Zerboni, Milano, 5306. (Koussewitzky Ödülü).

16) “Salvador Dali’den 3 resim”,22 yaylı çalgı için,Ankara 1952 – 1955. Başlıklar: “Las Tentationes de san Antonio”, “El Sentuaro”, “Angel Explotando Annonicamente. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

17) “Beş Etüt”, keman ve piyano için. Ankara 1952 – 1955. Radyo kaydı; el yazısından çoğaltma.

18) “Yaylılar orkestrası için deneme”, Ankara, 1953.

19) “Oğuzata”, sahne müziği, Ankara, 1955. Selahattin Batu’nun yapıtı.

20) “Dört Japon Estampı”, kadın korosu ve orkestra için, Ankara, 1956. (Partisyonu kayıp).

21) “Siyah Kalem”, film müziği, üflemeliler ve vurmalılar için. İstanbul, 1956.

22) “Klarnet ve viyolonsel için üç parça”, Ankara, 1956.

23) “Üç Sonatin”, klarnet ve piyano için, 1056. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı No: 22.

24) “Mavi Kuş”, tiyatro müziği, Ankara, 1956.

25) “Üç Bölüm”, iki piyano için, Ankara, 1957. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

26) “Şiirli Müzik”, New York, 1958. Mezzo-soprano ve beş çalgı için. (Koussewitzky Ödülü), Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

27) “İki Madrigal”, karma koro için, Ankara, 1959.

28) “Un coup de dés”, Stéphan Mallarmé’nin bu başlıktaki şiirinin hecelerinden türetilmiş sesli ve sessizler üzerine büyük koro ve orkestra için, Ankara, 1959.

29) “Repos d’été”, Eluard’ın şiiri üzerine yaylı dörtlü ve soprano için, Ankara, 1960.

30) “Sekizli”, Ankara, 1960.

31) “İki Parça”, keman ve viyolonsel için, Ayvalık, 1960.

32) Viyola ve Piyano için, Ankara, 1961.

33) “Gölgeler”, büyük orkestra için iki bölüm, Ankara, 1962.

34) “Ölümsüz Deniz Taşlarıydı”, piyano için, Ankara, 1965; Kamuran Gündemir’e adanmıştır; Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

35) “Soruşturma”, piyano için tek bölüm. Ankara, 1965. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

36) “Mavi Üçgen”, obua için tek bölüm, Ankara; 1965. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

37) “…ki yalnızdırlar…”, solo keman için tek bölüm, Ankara, 1965-68; Suna Kan’a adanmıştır; Radyo Kaydı: 1968.

38) “Boşluğa Atlayış”, Keman solo ile flüt, İngiliz kornosu, kontrbas ve piyano için tek bölüm, Ankara, 1965-66; Wieniawsky Kompozisyon Yarışması Birincilik Ödülü, Ponzan, Polonya; Basım: keman ve piyano uyarlaması olarak Polomya Devlet Müzik Yaylınları.

39) “Bölüm”, büyük orkestra için, Ankara, 1965-66; “Kurtuluş Savaşı Adına”; TRT siparişi; radyo kaydı: G. E. Lessing yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası.

40) “12 Küçük Parça”, çocuk tiyatro oyunlarından derlemeler, 3 flüt, 2 obua, keman ve vurmalılar için, Ankara 1967; Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

41) “Parçalanan Sinfonietta”, çeşitli çalgılardan oluşan orkestra için. Ankara, 1967-68; Ertuğrul Oğuz Fırat’a; ilk seslendirme: Utrecht, Hollanda, 1980; TRT siparişi; Partisyon ve partiler TRT belgeliğinde.

42) “Raslamsallar I, II, III, trompet, piyano, keman ve kontrbas için, Ankara, 1967; Şebnem Aksan’ın koreografisiyle ilk seslendirilme: İstanbul, 1977.

43) “Raslamsallar IV, V, VI, vibrafon, alto saksofon, kontrbas ve vurmalılar için, Ankara 1968, ilk seslendirilme: Ankara, 1993, Moskova Yeni Müzik Topluluğu.

44) “Raslamsal, Vc-Pf I, II”, viyolonsel ve piyano için, Ankara, 1968; İlk seslendirme Ankara, 1993, Moskova Yeni Müzik Topluluğu Üyeleri.

45) “Biçim/Siz (I, II, III)”, piyano için, Ankara 1968: ilk seslendirme, Ankara, 1971, Kamuran Gündemir.

46) “Kaynak”, piyano solo, sekiz viyolonsel, dört kontrbas için açık biçim, Ankara, 1968.

47) “Bale için müzik”, çeşitli çalgılardan oluşan orkestra için, Ankara, 1968; Cenevre Bale Müziği Yarışması Ödülü (1969); İlk sahnelenişi; Cenevre, 1971; Senogrofi: Jean-Marie Sosso; Türkiye’de ilk sahnelenişi: Ankara Devlet Opera ve Balesi, 1974; Koreograf: Duygu Aykal.

48) “Özgürlükler”, koro, vurmalılar ve yönetmen için,Ankara 1970.

49) “Şenlikname”, beş solo, kadın korosu, arp, zil türü vurmalılar ve davul türü vurmalılar için, ilhan Berk’in aynı addaki şiiri üzerine; Necil Kazım Akses’e adanmıştır, Ankara, 1970.

50) “Bakışsız Bir Kedi Kara”, ses ve piyano için, Ankara, 1970; Ece Ayhan’ın aynı addaki şiir demeti üzerine; ilk seslendirme; İstanbul, 1977, Mesut İktu ve Metin Öğüt; Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

51) “Kareler”, sesler, konuşmacılar, koro ve çalgı topluluğu için, Ankara, 1970; Behçet Necatigil’in aynı addaki şiir demeti üzerine.

52) “Yaylı Dördül’ 70”, Ankara, 1970. Faruk Güvenç’e; ilk seslendirme: Yücelen dörtlüsü, Ankara, 1973.

53) “4 kolay 12 ton parçası”, piyano için, Ankara, 1970; Ulvi Cemal Erkin’e; ilk seslendirme: Kamuran Gündemir, Ankara, 1973.

54) “Gençliğe Hitabe”, orkestra ve iki konuşmacı için Atatürk’ün “Gençliğe Hitabe”si üzerine, Ankara, 1973. ilk seslendirme: Hikmet Şimşek yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası, 1974; Kültür Bakanlığı Siparişi.

55) “Devr-i Kebir”, vurmalılar altılısı için, Ankara, 1974; İlk seslendirme: İstanbul Festivali, Fink Vurma Çalgılar Altılısı, 1975; Basım: Edition Simrock, Hamburg. Bale olarak kullanımı: Japonya, 1993, Koreografi: Dilek Evgin.

56) “FI-75”, solo flüt için, İstanbul’1975; ilk seslendirme: Mükerrem Berk, 1975.

57) “Bas Klarnet X Bas Klarnet”, bas klarnet ile banda alınmış bas klarnet, İstanbul, 1976; Harry Sparnaay’a; ilk seslendirme: H. Sparnaay, Hollanda, 1979.

58) “…bulutlar nereye gider?”, bale müziği, dört vurma çalgıcı ile iki obua için, Ayvalık-Ankara, 1977; ilk temsil: Ankara Devlet Opera ve Balesi, koreograf: Duygu Aykal; partisyon: Ankara Devlet Opera ve Balesi’nde.

59) “Saksofon Dörtlüsü”, İstanbul, 1977-78; Het Rinjmond Saksofon Kwartet için; ilk seslendirme: Evenstone, ABD, 1980. Türkiye’de ilk seslendirme: İstanbul Festivali Rinjmond Saksofon Dörtlüsü; Partisyon TRT Müzik Dairesi.

60) “Senfoni No:3”, büyük orkestra için, 7 bölüm, İstanbul, 1979; ilk seslendirme: (ilk 5 bölüm) Gürer Aykal yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası, Ankara, 1980. TRT siparişi, partisyon TRT Müzik Dairesi’nde; yurtdışı seslendirme: Arturo Tamaya yönetimindeki Danimarka Radyo Orkestrası, Sunu: Atıfet Usmanbaş.

61) “Monoritmica”, klarnet dörtlüsü için, İstanbul, 1980; Adnan Saygun’a; Het Nederlands klarnet Kwartet için; ilk seslendirme: Het Nederlands Klarnet Dörtlüsü, Utrecht, 1981.

62) “Yurtta barış, dünyada barış”, büyük orkestra için bale müziği, İstanbul, 1981; ilk seslendirme: Besteci yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası üyeleri, Ankara Radyosu Stüdyosu, 1982.

63) “Saxmarim”, saksofon ve marimbafon için, İstanbul, 1982-85; Duo Contemporaine için; ilk seslendirme: Duo Contemporaiene, İstanbul, 1987.

64) “Partita (alcoarci)”, klavsen için, İstanbul, 1983-85; başlıklar: Allemande, Corrente, Aria, Ciacona; Bach yılı için; ilk seslendirme: Leyla Pınar, İstanbul, 1991.

65) “Gılgamış”, Orhan Asena’nın oyunu üzerine sahne müziği, koro ve vurmalılar için, İstanbul,1983. ilk seslendirilme: İstanbul,1983, rejisör: Raik Alnıaçık.

66) “Konser Aryası”, arp ve yaylılar orkestrası için, İstanbul,1983; İnönü Vakfı Siparişi, İnönü’nün anısına, “Sevin Berk” için; ilk seslendirme: 1985, Sevin Berk ve TRT Oda Orkestrası; partiler And Vakfı belgeliğinde.

67) “Partita per Violino Solo”, solo keman için, İstanbul 1984-85; başlıklar:Allemande, Corrente, Aria, Giga; Bach yılı için.

68) “Partita per Violoncello Solo”, solo viyolonsel için, İstanbul,1985; başlıklar: Allemande, Corrente, Aria, Ciacona.

69) “Viva la Musica”, üç trompet, vurmalılar ile yaylılar orkestrası için iki bölüm, Ayvalık-İstanbul, 1986. ilk seslendirme: 3. Viva Konseri, Bayerischer Raundfunk. Yöneten: Hikmet Şimşek, Münich, 1987.

70) “Çizgiler”, piyano, gitar, vurmalılar için grafik müzik, İstanbul, 1086; ilk seslendirme: Grup AMM, İstanbul, 1986.

71) “Perpentuum Immobile-Perpetuum Mobile”,senfonik üflemeli ile vurmalılar için iki bölüm, İstanbul, 1988; Betin Güneş’e; ilk seslendirme: Köln, 1992.

72) “Partita”, solo viyola için, İstanbul, 1989; solo viyolonsel için partita’dan düzenleme.

73) “Solo Piyano ile 12 çalgı için”, İstanbul, 1990 – 1992.

74) “Trio di tre soli”, keman için tek bölüm, Ayvalık, 1990.

75) “Tropic”, keman, viyola ve viyolonsel için tek bölüm. Ayvalık, 1991; ilk seslendirme: Ankara Yeni Müzik Festivali, Moskova Yeni Müzik Topluluğu, 1993.

76) “Çizgi ve Noktalar”, arp için, İstanbul, 1992; İpek Mine Tongur’a ilk seslendirme: İstanbul, 1992.

77) “Üflemeliler ve yaylılar için Müzik”, İstanbul, 1994.

78) “Piyano için Müzik”, Cengiz Tanç’a. İstanbul, 1994.

79) “Yaylılar Dörtlüsü”, İstanbul, 1994.

80) “Viyolonsel için müzik”, Lutoslavski’nin anısına. İstanbul,1994

81) “Klarnet ve Piyano için Müzik”, İstanbul, 1994.

82) “Keman ve Piyano için Müzik”, İstanbul, 1994.

83) “Altosaksofon ve Marimba için müzik”, İstanbul, 1995.

84) “Trio”, piyano keman ve viyolonsel için, İstanbul, 1995.

85) “Büyük Orkestra için Müzik”, Uğur Mumcu’nun anısına,1996.

86) “Yaylı Dördül için Müzik”, 1996.

87) “Viyolonsel için Müzik”, 1997.

88) “İki viyolonsel için Müzik”, 1997.


SEDEPH - avatarı
SEDEPH
Ziyaretçi
11 Nisan 2009       Mesaj #2
SEDEPH - avatarı
Ziyaretçi
Bu mesaj 'en iyi cevap' seçilmiştir.
İnceleyiniz..
Alıntı
KisukE UraharA adlı kullanıcıdan alıntı

İlhan Usmanbaş, (d. 23 Ekim 1921, İstanbul). Türk klasik müzik bestecisi.

Sponsorlu Bağlantılar

On iki yaşında kendi kendine viyolonsel çalmaya başlamış ve Galatasaray Lisesi'ndeki öğrenciliği boyunca müzik çalışmalarını Sezai Asal'la yürütmüştür. 1941'de liseyi bitirince Istanbul Edebiyat Fakültesi ve Belediye Konservatuarı'nda öğrenciliğe başlamıştır. Cemal Reşit Rey'in armoni ve Sezai Asal'ın viyolonsel derslerini izlemiş, ve 1942'de Ankara Devlet Konservatuarı'nın Kompozisyon Bölümü'ne geçerek Hasan Ferid Alnar'la armoni, kontrpuan ve kompozisyon, Ahmet Adnan Saygun'la kompozisyon, David Zirkin'le viyolonsel, Ulvi Cemal Erkin'le piyano çalışmıştır. 1948'de Ankara Devlet Konservatuarı'nın ileri döneminden mezun oldu. Aynı yıl soprano Atıfet Usmanbaş ile evlendi.

Henüz öğrenciyken yazdığı ilk orkestra yapıtı, Mozart’tan esinlendiği “Küçük Gece müziği”dir (1946). Yine aynı yıl içinde Usmanbaş’ı yeni arayışlar içinde görüyoruz: Sartre ve Leibowitz’in yazılarını ve kitaplarını Fransızca’dan izlemeye başlamış, Alban Berg’in “Wozzeck” operasını kitaplıkta keşfederek Bülent Arel’le birlikte öteki çağdaş bestecilerin yapıtlarını incelemeye, seslendirmeye girişmiştir. Konservatuar öğrencisi olmayan genç bestecilerden Ertuğrul Oğuz Fırat’la arkadaşlığın başlaması da bu yıllardadır.

1952'de UNESCO kanalıyla Amerika'ya gitmiş, aynı yıl Ankara'da Helikon Derneği'nin kurucuları arasına katılmıştır. 1956'da Ankara Devlet Konservatuarı'nda müzik tarihi öğretmenliği yapmıştır. 1957-58 yıllarında Rockfeller bursu ile Amerika'ya giderek birçok besteci ile tanışma olanağı bulmuştur.

1960’an sonra besteci, “dizisel yazı”dan uzaklaşmaya başlayarak yeni tekniklere yönelmiştir. Bestecilik serüveni genelde şöyle bir çizgi izlemiştir:

* 1948’e kadar, Hindemith, Bartok, Stravinski, Rey etkileri.
* 1950 – 60 arası, dizisel teknikler ve özgün uygulamaları.
* 1960’tan günümüze, dizisel sonrası özgün araştırmalar; aleotoric (raslamsal), özgür polifoni, kollaj, minimal uygulamaları, monoritmik, optik-grafik özgür değerler, mikromodalite.

Usmanbaş, Türkiye’de uzun yıllar sürdürdüğü kompozisyon öğretmenliği koşutunda, kitaplar ve çeviriler yayınlamış, kongre bildirileri ve makaleler yazmıştır. Başlıcaları arasında: Müzikte Türler ve Biçimler (André Hodeir’den çeviri), Kısa Dünya Musıkisi Tarihi (Curt Sachs’tan çeviri) ve Müzikte Türler sayılabilir.

İlhan Usmanbaş’ın yapıtlarına ilişkin nota koleksiyonu, Sevda-Cenap And Müzik Vakfı belgeliğindedir.

Yapıtları
1) “Altı Prelüd”, piyano için, Ankara 1945; Başlıklar: Toccato, Siciliano, allo conanina, duo lyriche, V, Alla Francese; Basım: Theodore Presser, Bryn Mawr, A.B.D.

2) “Küçük Gece Müziği”, yaylılar orkestrası için, Ankara, 1946; Başlıklar: Allegro, Adagio, Menuetto, Finale; Basım: Ankara Devlet Konservatuarı, No:16.

3) “Sonat”, keman ve piyano için, Ankara, 1946. Başlıklar: Allegro, Adagio, Allegro. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı, No:31.

4) “Yaylılar Dörtlüsü–47”, Ankara,1947. Bartok’un Anısına: 2/4=88, 1/4=52, 3/8=96, tema ve çeşitlemeler: Fromm Ödülü. Basım:Boosey/Hawkes, New York.

5) “Keman Konçertosu”, Ankara 1947. İlhan Özsoy için. Başlıklar: Allegro, Allegro molto. Keman – Piyano Uyarlaması: Usmanbaş. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

6) “Senfoni No:1”, Ankara 1948. (Gözden geçirme: 1978). Başlıklar: Preludio, Allegro, Postludio, partiler And Vakfı’nda. Band Kaydı: 1986.

7) “Kentet”, klarnet ve yaylılar dörtlüsü için. Ankara 1949. Başlıklar: Allegro, adagio, allegro. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı, No:20.

8) “Sonat”, trompet ve piyano için, (Haendel stilinde), Ankara, 1949. Başlıklar: Allegro, Largo, Allegro. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

9) “Sonat”, obua ve piyano için. Ankara, 1949. Ali Kemal Kaya’ya. Başlıklar: Invention, Chaconne, Toccata. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

10) “Anlatıcı”, yaylılar orkestrası, yaylılar dörtlüsü, piyano ve timpani için müzik, Ankara, 1950. (tamamlanmadı)

11) “Senfoni No:2” yaylılar için, Ankara, 1950. Başlıklar: Allegro, adagio, allegro. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

12) “Viyolonsel ve piyano için müzik No:1”, Ankara 1951. Tek bölüm. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

13) “Viyolonsel ve Piyano için müzik No:2”, Ankara 1951. Ankara Devlet Konservatuarı Yayınları.

14) “Morg Şiiri”, anlatıcı, koro ve büyük orkestra için. Ankara 1952. Şiir: Ertuğrul Oğuz Fırat. (tamamlanmadı).

15) “Üç müzikli şiir”, soprano ve piyano için. Ankara-Tanglewood, 1952. Sunu: Luigi Dallapiccola. Basım: Suvini Zerboni, Milano, 5306. (Koussewitzky Ödülü).

16) “Salvador Dali’den 3 resim”,22 yaylı çalgı için,Ankara 1952 – 1955. Başlıklar: “Las Tentationes de san Antonio”, “El Sentuaro”, “Angel Explotando Annonicamente. Bestecinin el yazısından çoğaltma.

17) “Beş Etüt”, keman ve piyano için. Ankara 1952 – 1955. Radyo kaydı; el yazısından çoğaltma.

18) “Yaylılar orkestrası için deneme”, Ankara, 1953.

19) “Oğuzata”, sahne müziği, Ankara, 1955. Selahattin Batu’nun yapıtı.

20) “Dört Japon Estampı”, kadın korosu ve orkestra için, Ankara, 1956. (Partisyonu kayıp).

21) “Siyah Kalem”, film müziği, üflemeliler ve vurmalılar için. İstanbul, 1956.

22) “Klarnet ve viyolonsel için üç parça”, Ankara, 1956.

23) “Üç Sonatin”, klarnet ve piyano için, 1056. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı No: 22.

24) “Mavi Kuş”, tiyatro müziği, Ankara, 1956.

25) “Üç Bölüm”, iki piyano için, Ankara, 1957. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

26) “Şiirli Müzik”, New York, 1958. Mezzo-soprano ve beş çalgı için. (Koussewitzky Ödülü), Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

27) “İki Madrigal”, karma koro için, Ankara, 1959.

28) “Un coup de dés”, Stéphan Mallarmé’nin bu başlıktaki şiirinin hecelerinden türetilmiş sesli ve sessizler üzerine büyük koro ve orkestra için, Ankara, 1959.

29) “Repos d’été”, Eluard’ın şiiri üzerine yaylı dörtlü ve soprano için, Ankara, 1960.

30) “Sekizli”, Ankara, 1960.

31) “İki Parça”, keman ve viyolonsel için, Ayvalık, 1960.

32) Viyola ve Piyano için, Ankara, 1961.

33) “Gölgeler”, büyük orkestra için iki bölüm, Ankara, 1962.

34) “Ölümsüz Deniz Taşlarıydı”, piyano için, Ankara, 1965; Kamuran Gündemir’e adanmıştır; Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

35) “Soruşturma”, piyano için tek bölüm. Ankara, 1965. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

36) “Mavi Üçgen”, obua için tek bölüm, Ankara; 1965. Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

37) “…ki yalnızdırlar…”, solo keman için tek bölüm, Ankara, 1965-68; Suna Kan’a adanmıştır; Radyo Kaydı: 1968.

38) “Boşluğa Atlayış”, Keman solo ile flüt, İngiliz kornosu, kontrbas ve piyano için tek bölüm, Ankara, 1965-66; Wieniawsky Kompozisyon Yarışması Birincilik Ödülü, Ponzan, Polonya; Basım: keman ve piyano uyarlaması olarak Polomya Devlet Müzik Yaylınları.

39) “Bölüm”, büyük orkestra için, Ankara, 1965-66; “Kurtuluş Savaşı Adına”; TRT siparişi; radyo kaydı: G. E. Lessing yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası.

40) “12 Küçük Parça”, çocuk tiyatro oyunlarından derlemeler, 3 flüt, 2 obua, keman ve vurmalılar için, Ankara 1967; Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

41) “Parçalanan Sinfonietta”, çeşitli çalgılardan oluşan orkestra için. Ankara, 1967-68; Ertuğrul Oğuz Fırat’a; ilk seslendirme: Utrecht, Hollanda, 1980; TRT siparişi; Partisyon ve partiler TRT belgeliğinde.

42) “Raslamsallar I, II, III, trompet, piyano, keman ve kontrbas için, Ankara, 1967; Şebnem Aksan’ın koreografisiyle ilk seslendirilme: İstanbul, 1977.

43) “Raslamsallar IV, V, VI, vibrafon, alto saksofon, kontrbas ve vurmalılar için, Ankara 1968, ilk seslendirilme: Ankara, 1993, Moskova Yeni Müzik Topluluğu.

44) “Raslamsal, Vc-Pf I, II”, viyolonsel ve piyano için, Ankara, 1968; İlk seslendirme Ankara, 1993, Moskova Yeni Müzik Topluluğu Üyeleri.

45) “Biçim/Siz (I, II, III)”, piyano için, Ankara 1968: ilk seslendirme, Ankara, 1971, Kamuran Gündemir.

46) “Kaynak”, piyano solo, sekiz viyolonsel, dört kontrbas için açık biçim, Ankara, 1968.

47) “Bale için müzik”, çeşitli çalgılardan oluşan orkestra için, Ankara, 1968; Cenevre Bale Müziği Yarışması Ödülü (1969); İlk sahnelenişi; Cenevre, 1971; Senogrofi: Jean-Marie Sosso; Türkiye’de ilk sahnelenişi: Ankara Devlet Opera ve Balesi, 1974; Koreograf: Duygu Aykal.

48) “Özgürlükler”, koro, vurmalılar ve yönetmen için,Ankara 1970.

49) “Şenlikname”, beş solo, kadın korosu, arp, zil türü vurmalılar ve davul türü vurmalılar için, ilhan Berk’in aynı addaki şiiri üzerine; Necil Kazım Akses’e adanmıştır, Ankara, 1970.

50) “Bakışsız Bir Kedi Kara”, ses ve piyano için, Ankara, 1970; Ece Ayhan’ın aynı addaki şiir demeti üzerine; ilk seslendirme; İstanbul, 1977, Mesut İktu ve Metin Öğüt; Basım: Ankara Devlet Konservatuarı.

51) “Kareler”, sesler, konuşmacılar, koro ve çalgı topluluğu için, Ankara, 1970; Behçet Necatigil’in aynı addaki şiir demeti üzerine.

52) “Yaylı Dördül’ 70”, Ankara, 1970. Faruk Güvenç’e; ilk seslendirme: Yücelen dörtlüsü, Ankara, 1973.

53) “4 kolay 12 ton parçası”, piyano için, Ankara, 1970; Ulvi Cemal Erkin’e; ilk seslendirme: Kamuran Gündemir, Ankara, 1973.

54) “Gençliğe Hitabe”, orkestra ve iki konuşmacı için Atatürk’ün “Gençliğe Hitabe”si üzerine, Ankara, 1973. ilk seslendirme: Hikmet Şimşek yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası, 1974; Kültür Bakanlığı Siparişi.

55) “Devr-i Kebir”, vurmalılar altılısı için, Ankara, 1974; İlk seslendirme: İstanbul Festivali, Fink Vurma Çalgılar Altılısı, 1975; Basım: Edition Simrock, Hamburg. Bale olarak kullanımı: Japonya, 1993, Koreografi: Dilek Evgin.

56) “FI-75”, solo flüt için, İstanbul’1975; ilk seslendirme: Mükerrem Berk, 1975.

57) “Bas Klarnet X Bas Klarnet”, bas klarnet ile banda alınmış bas klarnet, İstanbul, 1976; Harry Sparnaay’a; ilk seslendirme: H. Sparnaay, Hollanda, 1979.

58) “…bulutlar nereye gider?”, bale müziği, dört vurma çalgıcı ile iki obua için, Ayvalık-Ankara, 1977; ilk temsil: Ankara Devlet Opera ve Balesi, koreograf: Duygu Aykal; partisyon: Ankara Devlet Opera ve Balesi’nde.

59) “Saksofon Dörtlüsü”, İstanbul, 1977-78; Het Rinjmond Saksofon Kwartet için; ilk seslendirme: Evenstone, ABD, 1980. Türkiye’de ilk seslendirme: İstanbul Festivali Rinjmond Saksofon Dörtlüsü; Partisyon TRT Müzik Dairesi.

60) “Senfoni No:3”, büyük orkestra için, 7 bölüm, İstanbul, 1979; ilk seslendirme: (ilk 5 bölüm) Gürer Aykal yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası, Ankara, 1980. TRT siparişi, partisyon TRT Müzik Dairesi’nde; yurtdışı seslendirme: Arturo Tamaya yönetimindeki Danimarka Radyo Orkestrası, Sunu: Atıfet Usmanbaş.

61) “Monoritmica”, klarnet dörtlüsü için, İstanbul, 1980; Adnan Saygun’a; Het Nederlands klarnet Kwartet için; ilk seslendirme: Het Nederlands Klarnet Dörtlüsü, Utrecht, 1981.

62) “Yurtta barış, dünyada barış”, büyük orkestra için bale müziği, İstanbul, 1981; ilk seslendirme: Besteci yönetimindeki Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası üyeleri, Ankara Radyosu Stüdyosu, 1982.

63) “Saxmarim”, saksofon ve marimbafon için, İstanbul, 1982-85; Duo Contemporaine için; ilk seslendirme: Duo Contemporaiene, İstanbul, 1987.

64) “Partita (alcoarci)”, klavsen için, İstanbul, 1983-85; başlıklar: Allemande, Corrente, Aria, Ciacona; Bach yılı için; ilk seslendirme: Leyla Pınar, İstanbul, 1991.

65) “Gılgamış”, Orhan Asena’nın oyunu üzerine sahne müziği, koro ve vurmalılar için, İstanbul,1983. ilk seslendirilme: İstanbul,1983, rejisör: Raik Alnıaçık.

66) “Konser Aryası”, arp ve yaylılar orkestrası için, İstanbul,1983; İnönü Vakfı Siparişi, İnönü’nün anısına, “Sevin Berk” için; ilk seslendirme: 1985, Sevin Berk ve TRT Oda Orkestrası; partiler And Vakfı belgeliğinde.

67) “Partita per Violino Solo”, solo keman için, İstanbul 1984-85; başlıklar:Allemande, Corrente, Aria, Giga; Bach yılı için.

68) “Partita per Violoncello Solo”, solo viyolonsel için, İstanbul,1985; başlıklar: Allemande, Corrente, Aria, Ciacona.

69) “Viva la Musica”, üç trompet, vurmalılar ile yaylılar orkestrası için iki bölüm, Ayvalık-İstanbul, 1986. ilk seslendirme: 3. Viva Konseri, Bayerischer Raundfunk. Yöneten: Hikmet Şimşek, Münich, 1987.

70) “Çizgiler”, piyano, gitar, vurmalılar için grafik müzik, İstanbul, 1086; ilk seslendirme: Grup AMM, İstanbul, 1986.

71) “Perpentuum Immobile-Perpetuum Mobile”,senfonik üflemeli ile vurmalılar için iki bölüm, İstanbul, 1988; Betin Güneş’e; ilk seslendirme: Köln, 1992.

72) “Partita”, solo viyola için, İstanbul, 1989; solo viyolonsel için partita’dan düzenleme.

73) “Solo Piyano ile 12 çalgı için”, İstanbul, 1990 – 1992.

74) “Trio di tre soli”, keman için tek bölüm, Ayvalık, 1990.

75) “Tropic”, keman, viyola ve viyolonsel için tek bölüm. Ayvalık, 1991; ilk seslendirme: Ankara Yeni Müzik Festivali, Moskova Yeni Müzik Topluluğu, 1993.

76) “Çizgi ve Noktalar”, arp için, İstanbul, 1992; İpek Mine Tongur’a ilk seslendirme: İstanbul, 1992.

77) “Üflemeliler ve yaylılar için Müzik”, İstanbul, 1994.

78) “Piyano için Müzik”, Cengiz Tanç’a. İstanbul, 1994.

79) “Yaylılar Dörtlüsü”, İstanbul, 1994.

80) “Viyolonsel için müzik”, Lutoslavski’nin anısına. İstanbul,1994

81) “Klarnet ve Piyano için Müzik”, İstanbul, 1994.

82) “Keman ve Piyano için Müzik”, İstanbul, 1994.

83) “Altosaksofon ve Marimba için müzik”, İstanbul, 1995.

84) “Trio”, piyano keman ve viyolonsel için, İstanbul, 1995.

85) “Büyük Orkestra için Müzik”, Uğur Mumcu’nun anısına,1996.

86) “Yaylı Dördül için Müzik”, 1996.

87) “Viyolonsel için Müzik”, 1997.

88) “İki viyolonsel için Müzik”, 1997.


SEDEPH - avatarı
SEDEPH
Ziyaretçi
11 Nisan 2009       Mesaj #3
SEDEPH - avatarı
Ziyaretçi
İlhan USMANBAŞ
Besteciler - Türk Bestecileri Müziksever bir aile ortamında büyü­yen ve küçük yaşta kendi kendine vi­yolonsel çalışmaya başlayan İlhan Usmanbaş, Galatasaray Lisesi'ndeki öğ­renciliği boyunca Sezai Asal ile mü­zik çalışmaları yaptı. 1941'de liseyi bi­tirerek İstanbul Edebiyat Fakltesi' ne ve Belediye Konservatuvarı'na öğ­renci oldu. Konservatuvarda Cemal Reşid Rey'in armoni, Sezai Asal'ın viyolonsel derslerini izledi. 1942'de Ankara Devlet Konservatuvarı'nın Kom­pozisyon Bölümü'ne geçerek Ferit Alnar ve Ahmet Adnan Saygun ile ar­moni, David Zirkin ile viyolonsel ça­lışmaya başladı. Öğrencilik yıllarında, Faure, Ravel ve Stravinski'nin etkile­rini taşıyan ilk yapıtı piyano için Altı Prelüd'ü (1945) gerçekleştirdi. 1946'da bestelediği, yaylı çalgılar or­kestrası için Küçük Gece Müziği 'nde Mozart'ın aynı adı taşıyan yapıtına öykündü, ancak armoni kullanışı ve ezgi yapısı açısından XX. yy. renkleri taşıyan yeni-klasik (neo-klasik) bir de­neme ortaya koydu. Öğrencilik yılla­rının sonlarına doğru, 1947'de yazdı­ğı Yaylı Dördül'de Hindemith ve Bartok'un yanı sıra, Türk halk müziği öğe­lerinden de esinlendi (bu yapıt 1955'te A.B.D'nde FROMM Müzik Ödülü'nü kazanmasını sağladı). 1948'de Ankara Devlet Konservatu­varı'nın ileri dönemini bitiren İlhan Usmanbaş, aynı yıl solfej öğretmenli­ğine başladı, Birinci Senfoni'sini or­taya çıkardı. 1951'de ilk on iki ton ya­zısını içeren Çello ve Piyano İçin Mü­zik no.l 'i besteledi. Aynı yıl Kemal İlerici ile birlikte Türk müziği ve makamları üstüne çalışma­lar yaptı. Bu çalışmaların doğrultu­sunda bestelediği Çello ve Piyano İçin Müzik no. 2'yi (1951) Türk makamları üstüne yazdı.
1952'de Unesco aracılığıyla A.B.D'ne gitti. Dört ay sonra yurda dönüp An­kara'da Helikon Derneği'nin kurucu­ları arasına katıldı. Bu dönemde yazdığı Üç Müzikli Şiir (1952), Dali'den Üç Resim (1953) ve Beş Etüd (keman ve piyano için, 1953-1955) genellikle dizisel yöntemi içeren yapıtlar oldu. 1956'da Ankara Devlet Konservatuvarı'nda müzik tarihi öğretmenliği ya­pan besteci 1957-1958 yılları arasın­da Rockefeller bursuyla A.B.D'ne git­ti. Birçok çağdaş besteciyle tanıştığı bu dönemde yazdığı yapıtlarmı dizisel ve özgür yöntemlerle gerçekleştirdi. 1958'de bestelediği Şiirli Müzik ile Kusevitski Ödülü'nü aldı. 1963'te form bilgisi öğretmenliği, 1964'te beş aylık bir süre için Anka­ra Devlet Konservatuvan müdürlüğü yaptı. 1966'da Wieniawski beste ya­rışmasında, Polonya'da birincilik ödü­lünü, Boşluğa Atlayış başlıklı keman ve dört çalgıyı içeren yapıtıyla kazan­dı.

1966'da yazdığı Bölüm başlıklı senfo­nik yapıtı, 1960'lardan beri denediği özgür ritimli yazıya göre geleneksel notalama yöntemine bir dönüş oldu. Ayrı planlarda devinen salkım ses gruplarıyla senfonik orkestranın bü­yük bir duvar resmi, bir fresk olarak düşünüldüğü bu yapıt 1968'de Viyana’da seslendirilmiş ve aynı yıl Paris Besteciler Tribünü'nde ilk on sıra içinde yer almıştır. Bu tarihten sonra İlhan Usmanbaş ge­niş ölçüde raslantısal (raslamsal) mü­zik öğelerinden yararlanmaya başla­dı. Parçalanan Sinfonietta (1968) ay­rı gruplarda geniş kaydırmalar ve öz­gür değerler sergilerken, Raslamsallar (1968) çeşitli gruplar için ayrı açık biçimde çalınma özgürlüğü getirmek­tedir. Kaynak (1968) adlı solo piyano, sekiz çello ve dört kontrbas parçası gene açık biçim uygulamasıdır. 1969'da yazdığı, kesin bir yapısal bi­çim içinde özgür öğeleri içeren Olu­şum ile İsviçre'de Bale Müziği Yarışması'nı kazandı.
İlhan Usmanbaş, gerek dünya edebi­yatından, gerekse Türk edebiyatından esinlenmiş, Eluard, Mallarme, Valery, İlhan Berk, Ece Ayhan, Ertuğrul Oğuz Fırat, Behçet Necatigil gibi yabancı ve Türk sanatçıların dizelerini müzikleştirmiştir. Bu çalışmalarda kimi zaman özgür prozodi, kimi zaman ayrı tempo­da geçitlerin birlikte çalınmasıyla el­de edilen bir raslantısallık (raslamsallık) göze çarpar.
1970'te yazdığı Yaylı Dördül'de bes­teci, yapıtın kuruluşunu yorumcuya bırakan, belli bir başlangıç, belli bir sonu olmayan bir yöntem gütmüştür. Ses-tını anlayışında geleneksel sınır­ları kaldırarak, yorumculara diledik­leri sayfadan başlayabilme özgürlüğü tanınır. Böylece bu yapıt XX. yy'ın ge­tirdiği açık biçim denemesinin bir örneklemesidir.
1971'de devlet sanatçısı olan İlhan Usmanbaş, 1974-1975 yıllarında rad­yoda "Yirminci Yüzyıl Müziği" ve "Çağlar Boyunca Müzik" başlıklı programlar yaptı. 1974'te İstanbul Devlet Konservatuvarı müdürlüğüne getirildi.1975'te yazdığı Devr-i Kebir, gelenek­sel Türk sanat müziği usulüyle bir yönden ilgilidir: Kısa-uzun değerler kaba-ince vuruşlar. Bir tını çeşitlemesi sayılabilecek bu yapıt on beş ölçülük büyük bir vurma demetini içe­rir ve on dakika boyunca bu demet on bir kez yinelenir.
Vurma çalgılardan bazıları, tom-tom, bongo, konga, ksilofon ve vibrafondur. İlk kez 1975 İstanbul Festivali'ndeFink Vurma Çalgılar Altılısı tarafın­dan seslendirilmiştir. 1976'da İstanbul Devlet Konservatuvarı'ndaki müdürlük görevinden ayrı­larak aynı kuruluşa kompozisyon öğ­retmeni olan İlhan Usmanbaş 1979'da tamamladığı Üçüncü Senfoni'nin dör­düncü bölümünde minimal müzik kul­lanmıştır. 15 dakika ile 45 dakika ara­sında çalmabilen bu yapıt, bölüm sı­ralaması yönetmen tarafından sapta­nan, en az üç bölümü çalınan, yedi bö­lümlük bir çalışmadır. 1982'de yazdığı Yurtta Barış Cihan­da Barış başlıklı, televizyon için bale müziği yer yer tek armoni üstüne kuruludur. İki bölümlük bu yapıt Gluck, Mozart ve Beethoven kolajları içerir. İlhan Usmanbaş'ın en son çalışmala­rından biri olan Arp ve Yaylı Çalgılar İçin Konser Aryası 1983'te tamamlan­mıştır: Arp, teksesli bir çalgı gibi kul­lanılmış, vokal bir konser aryası an­layışı biçime egemen olmuştur. 1984'te profesörlüğe yükseltilen, Mimar SinanÜniversitesi Devlet Konservatuvarı Müzik Bölümü başkanlığı yapan İlhan Usmanbaş'ın mü­zik kuramıyla ilgili telif ve çeviri kitap­ları da vardır: Kısa Dünya Musikisi Tarihi (1965); Müzikte Türler ve Bi­çimler (19.71); Müzikte Biçimler (1974).

YAZI TEKNİĞİ

İlhan Usmanbaş'ın yapıtlarını yazı tekniği açısından dönemlere ayırır­sak, modal yapıdaki ve Türk Beşleri' nin etkisindeki ilk çalışmalarından sonra 1952'de on iki ton yazısına ve giderek dizisel yönteme yöneldiğini gö­rürüz. 1960'tan sonraki çalışmaların­da geniş ölçüde raslantısal müzik öğe­lerine ağırlık vermiş ve özgür biçim denemeleri yapmıştır. Bestecinin de­ğişik dönemlerde başkalaşım gösteren yapıtlarından Yaylı Dördül (1970) açık biçimlere yönelen bir çalışma, Şenlikname (1970) bir çeşit modal do­kunun başladığı bir çalışma, Üçüncü Senfoni (1979) minimal yöntemleri iş­lediği bir çalışma, keman için Parti­ta 'nın (1985) son bölümüyse değişik görüntüler sunan bir minimal yöntem çalışmasıdır.
Eserleri:
Solo için: Altı Prelüd (piyano için, 1945); Ölümsüz Deniz Taşlarıydı (pi­yano için, 1965); Soruşturma (piyano için, 1965); Ki Yalnızdılar (keman için, 1966); Mavi Üçgen (obua için, 1967); Biçim/sizİer (piyano için, 1968); Dört 12-ton Parçası (piyano için, 1970); FL-75 (flüt için, 1975); Bas Klarinet x Bas Klarinet (1977); Al-Co-Sa-Gi (çembalo için, 1983); Parti­ta (keman için, 1985); Partita (viyolon­sel için, 1985).

İkili: Keman-Piyano Sonatı (1946); Obua ve Piyano Sonatı (1949); Çello ve Piyano İçin Müzik no. 1 (1951); Çel­lo ve Piyano İçin Müzik no. 2 (1951); Üç Müzikli Şiir (ses ve piyano için, 1952); Beş Etüd (keman ve piyano için, 1953-1955); Hindemith Temala­rı Üstüne Üç Sonatin (klarinet ve pi­yano için, 1956); Klarinet ve Viyolon­sel İçin Üç Parça (1956); İki Piyano İçin Üç Bölüm (1957); Keman ve Vi­yolonsel İçin Üç Parça (1960); Viyola ve Piyano İçin Müzik (1960); Bakışsız Bir Kedi Kara (ses ve piyano, 1970); Viyolonsel ve Piyano İçin İki Müzik (1983); Saxmarim (saksofon ve ma-rimbafon için, 1982-1985). Dörtlü: Yaylı Dördül (1947); Raslam-sallar (1968); Yaylı Dördül (1970); Saksofon Dördülü (1970); Klarinet Dördülü (1980).

Beşli: Klarinetli Beşil (1949); Repos d'ete (soprano ve dört yaylı çalgı için, 1960); Boşluğa Atlayış (keman ve dört çalgı için, 1966).

Altılı: Devr-i Kebir (vurma çalgılar için, 1975); Şiirli Müzik (ses ve beş çalgı için, 1958).

Sekizli: Sekizil (üfleme çalgılar, piya­no, arp ve çelesta için, 1960). Oda orkestrası için: Küçük Gece Mü­ziği (yaylı çalgılar için, 1946); Dali' den Uç Resim (yirmi iki yayh çalgı için, 1953); Parçalanan Sinfonietta (üç klarinet, üç flüt, yaylı çalgılar 9 için, 1968); Şeniikname (bas, kadın korosu, vurma çalgılar için, 1970); Kareler (solo, koro, çalgılar için, 1970).

Solo ve orkestra için: Keman Konçer­tosu (1947); Kaynak (solo piyano, se­kiz çello, dört kontrbas için, 1968); Arp ve Yaylı Çalgdar İçin Konser Ar­yası (1983).

Orkestra için: Birinci Senfoni (1948;1978'de ikinci bölümü yeniden ele aldı); İkinci Senfoni (yaylı çalgılar için, 1950); Dört Japon Estampı (kadın korosu ve orkestra için, 1956); Bir Zar Abşı (koro ve orkestra için, 1958); Gölgeler (1963); Bölüm (1966); Nutuk, Gençliğe Hitabe (teyp, konuşma ve orkestra için, 1973); Üçüncü Senfoni (1979).

Eşliksiz koro için: İki Madrigal (1959); Özgürlükler (yönetmen, koro ve vur­ma çalgılar için, 1970). Sahne müziği: Oluşum (bale müziği, 1969); Kanlı Düğün (Garcia Lorca'nın oyunu için müzik, 1970); Bulutlar Ne­reye Gider? (bale müziği; vurma çal­gılar için, 1970); Yurtta Barış Cihan­da Barış (TV için bale müziği, 1982); Gılgameş (O. Asena'nın oyunu için ti­yatro müziği, 1983).


KAYNAK
Keten Prenses - avatarı
Keten Prenses
Kayıtlı Üye
11 Nisan 2009       Mesaj #4
Keten Prenses - avatarı
Kayıtlı Üye
Quo vadis?
SEDEPH - avatarı
SEDEPH
Ziyaretçi
11 Nisan 2009       Mesaj #5
SEDEPH - avatarı
Ziyaretçi
Alıntı
Keten Prenses adlı kullanıcıdan alıntı

Hahahahah.. Allah seni ne etmeye Msn GrinMsn Grin
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
8 Mart 2014       Mesaj #6
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
İlhan Usmanbaş'ın ailesi kimdir?
Son düzenleyen _VICTORY_; 9 Mart 2014 12:50

Benzer Konular

3 Nisan 2014 / AVŞAR Soru-Cevap
18 Haziran 2017 / Misafir Cevaplanmış
27 Ağustos 2011 / KisukE UraharA Müzik tr
26 Aralık 2016 / Misafir Cevaplanmış
29 Kasım 2008 / ZEYNEPİSTAN Cevaplanmış