Amplifikatör
Ziyaretçi
Müzik sistemlerinde ampli, (fransızca amplificateur) yükseltici anlamında kullanılır. Kaynak cihazlardan (CD çalar, pikap gibi) çıkan ses sinyalleri güçlendirerek hoparlörlere gönderme görevini üstlenir. Çeşitli mimariler ve bu mimari özelliklere dayanan sınıflandırmalar mevcuttur. Asıl sınıflandırma transistörlü yapıda olanlar ve vakum tuplu yani eskiden beri Türkçe'ye yerleştiği şekli ile lambalı yapıda onlar. Bunlarla birlikte son yıllarda yaygınlaşan hibrid (melez) tasarımlar da vardır. Yine bunlara ek olarak entegre yapıdakiler, giriş/güç katı ayrı kasalar halinde üretilenler ve monoblok (güç amplileri için) şeklinde ana yapıdan bağımsız alt sınıflandırmalar da mevcuttur.
Sınıflandırma
Çıkış katı yapısına göre amplifikatör sınıflandırmaları şu şekildedir:
* Sınıf A: Çıkıs katında devamlı akım bulunur. Bunun getirisi olarak elektrik sarfiyatı çok yüksektir. Buna karşılık en saf sese sahip oldukları düşünülür. Sesteki bozulma teorik olarak en alt seviyededir
* Sınıf B: Çıkış elemanları işlemleri sıra ile yapar. Once eksi, akabinde artı yuklu sinyalleri işlenir. Bu işlem günümüz teknolojisi ile yeterince hızlı yapılamadığından pek kullanılmamaktadır.
* Sınıf AB: Çıkış elemanları sinyallerin sadece yarıdan fazlasını işler. Çıkış elemanları Sınıf A'daki gibi tamamen akımla kaplı değildir. Bu sayede Sınıf A'nın dezavantajları ortadan kaldırılmış olur. En çok kullanılan sınıftır.
* Sınıf C: Daha cok radyo frekans işlenmesi ile ilintilidir. İşleme belirli sinyal parcacıklarını kapsar.
* Sınıf D: Su an ki teknoloji ile uretilemeyen fakat calışma mantığı olarak Sınıf B. nin oldukça hızlandırılmış teorik bir versiyonudur.
* Sınıf E: Kare yapılı dalga boyları guçlendirilir. Sadece özel kontrol cihazlarında kullanılmaktadır.
Bunlar haricinde yeni tasarımlarda bulunmaktadır. F, G, H sınıfları gibi. Yukarıdaki ana sınıfların beraberce kullanılmasına dayanırlar. Neredeyse her firmanın farklı çözümleri bulunmaktadır.
Sponsorlu Bağlantılar
Çıkış katı yapısına göre amplifikatör sınıflandırmaları şu şekildedir:
* Sınıf A: Çıkıs katında devamlı akım bulunur. Bunun getirisi olarak elektrik sarfiyatı çok yüksektir. Buna karşılık en saf sese sahip oldukları düşünülür. Sesteki bozulma teorik olarak en alt seviyededir
* Sınıf B: Çıkış elemanları işlemleri sıra ile yapar. Once eksi, akabinde artı yuklu sinyalleri işlenir. Bu işlem günümüz teknolojisi ile yeterince hızlı yapılamadığından pek kullanılmamaktadır.
* Sınıf AB: Çıkış elemanları sinyallerin sadece yarıdan fazlasını işler. Çıkış elemanları Sınıf A'daki gibi tamamen akımla kaplı değildir. Bu sayede Sınıf A'nın dezavantajları ortadan kaldırılmış olur. En çok kullanılan sınıftır.
* Sınıf C: Daha cok radyo frekans işlenmesi ile ilintilidir. İşleme belirli sinyal parcacıklarını kapsar.
* Sınıf D: Su an ki teknoloji ile uretilemeyen fakat calışma mantığı olarak Sınıf B. nin oldukça hızlandırılmış teorik bir versiyonudur.
* Sınıf E: Kare yapılı dalga boyları guçlendirilir. Sadece özel kontrol cihazlarında kullanılmaktadır.
Bunlar haricinde yeni tasarımlarda bulunmaktadır. F, G, H sınıfları gibi. Yukarıdaki ana sınıfların beraberce kullanılmasına dayanırlar. Neredeyse her firmanın farklı çözümleri bulunmaktadır.
