Arama

Psikolojik olarak rahatsız mıyım, yardım almam gerekiyor mu?

Güncelleme: 22 Eylül 2010 Gösterim: 1.406 Cevap: 3
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
7 Ağustos 2010       Mesaj #1
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Merhaba, hayatımda çok güzel günler yaşamadım.Babam geçirdiği bir kazadan sonra beyinsel bir sorun yaşamaya başladı.Annem her ne kadar bunu bize belli etmemeye çalışsada, babamdaki rahatsızlık evin içine negatif enerjiler dağıtıyordu. 14 yaşındayım.Annem ile babam 4 ay önce ayrıldılar, ve ben babamın bizi sevmediğini biliyorum.Bu güne kadar babamla paylaştığım çok güzel şeylerim olmadığı için, beni pekte etkilemedi.Son günlerde içimde nedenini bilmediğim bir tür problemler var.En ufak bir şeyde öfke nöbetleri geçiriyorum, kendimi her ne kadar telkin etmeye çalışsamda başarılı bir sonuç alamıyorum.Ablam, bana batmaya başladı... Annemse, benim için bir sorun.Çünkü her tartışmamızda sadece kendisi konuşuyor.Çoğu kavgada suçlu olduğumu kabul ediyorum, etmiyor değilim. Ama kimse beni anlamak istemiyor.Empati kurmuyorlar.Çoğu zaman içinde bulunduğum bu durumdan kurtulmak için aklıma saçma sapan fikirler getiriyorum, kendime zarar vermekten çok korkuyorum.Kendim bile cevaplayamadığım soruların peşindeyim.Depresyon değil bu, sadece çok sinirliyim.Ve çevremdeki herkes, ama herkeste bunun için bir tetik kaynağı.Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum...Ergenlikte değil bu, hareketlerimi kontrol edemiyorum.Dayanamıyorum.Sabredemiyorum.Tabikide aniden olan şeyler değil bunlar, fakat küçük çaplı tartışmalarda kendime engel olamıyorum; özelliklede son 2 haftadır.Yardımınız gerek..Annem daha önce kalp krizi geçirmişti, onu üzmek istemiyorum çünkü hayattaki tek tutanağım ve tek tesellim o.İkinci bir krizde yaşama imkanının çok az olduğunu biliyorum.Şu satırları yazarken bile göz yaşlarıma hakim olamayacığımı hissediyorum. Kimse bilmiyor, halbüki ben hem annemi hemde ablamı ne kadar çok seviyorum.Onları ne kadar üzüyorum.Herşeyn farkındayım ama psikolojik olarak iyi değilim.Ağlamak, bağırmak, çağırmak gerekirse kendimi yırtmak, öldürmek istiyorum.Yeri geliyor çok takıntılı oluyorum.Çok olumsuzum...Eskiden böyle değildim 1 yıl önesine kadar yüzümde gülücükler açardı.Son 2 haftadır evimizden çığlıklar eksik olmuyor..Ne yapmam gerek?
Son düzenleyen ener; 7 Ağustos 2010 08:42
Avatarı yok
nötrino
Yasaklı
7 Ağustos 2010       Mesaj #2
Avatarı yok
Yasaklı
Bu mesaj 'en iyi cevap' seçilmiştir.
Anlattıklarınıza bakılırsa,başınızdan geçen olaylar sizin kadar ailenizi de etkilemiş görünüyordur ki bu modda olunması normal bir durum.Yalnız bana biraz abartıyormuşsunuz gibi geldi. Dünya sadece size odaklı dönmüyordur Aileniz sizinle empati kuramıyorsa, siz onlarla empati kurmaya çalışın sizi anlamalarını sağlamaya çalışın Ama bunu sinirlenmeden farklı bir şekilde yansıtın mutlaka sizi dinleyeceklerdir diye düşünüyorumdur Belki de onlar sizden daha kötü bir modda olup size bunu yansıtmıyor olabilirler Bunu hiç düşündünüz mü? Sanırım bu biraz da sizin herşeye aşırı tepki verip birden parlamanızdan kaynaklanıyordur gibi... Biraz rahat olmaya çalışın birçok şeyi akışına bırakın Bunun yanında bir psikologa giderek psikolojik yardım alabilirsiniz bu yardım rahatlamanızı ve olaylara daha olumlu bakmanızı sağlayabilir bir nevi...
Sponsorlu Bağlantılar
biruni - avatarı
biruni
VIP Önce Sağlık
8 Ağustos 2010       Mesaj #3
biruni - avatarı
VIP Önce Sağlık
sizden daha kötü durumda ne insanlar var bi bilseniz.

onları göz önüne getirin.


tüm olumsuzluklarınıza rağmen hayat devam ediyor. güçlü olmayı benliğinize aşılamaya çalışınız.
Düşüncene katılmam şart değil, düşünceni anlatman için savaşırım...
Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
22 Eylül 2010       Mesaj #4
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
kendimi cok yalnız hissediyorum annesizim bundan olabilirmi

Benzer Konular

18 Eylül 2012 / Misafir Cevaplanmış
14 Şubat 2010 / Misafir Soru-Cevap