Arama

Gibongiller (Hylobatidae)

Güncelleme: 21 Temmuz 2015 Gösterim: 851 Cevap: 0
runeşya - avatarı
runeşya
Ziyaretçi
21 Temmuz 2015       Mesaj #1
runeşya - avatarı
Ziyaretçi
images?qtbnANd9GcSA6PMnZc2tgHcvygG9wefv8s0fvpxSkNqJxSZz ZZhdC6KKhdIng
Gibongiller (Hylobatidae), bir Eski Dünya maymunları familyası. İnsansılar üst familyası içinde insangillerin kardeş taksonu olmalarından dolayı küçük insansı maymunlar olarak da adlandırılırlar. Familya 15 türü kapsamakta.

Sponsorlu Bağlantılar
ÖZELLİKLERİ
Gibonlar kuyruksuz maymunlardır. Boyları 45 - 90 cm ve ağırlıkları 4 - 13 Kg arası değişir. Kollarının bacaklarından daha uzun olması ile dikkati çekerler. Bu özellik sayesinde bir eliyle dala tutunup sallanır diğer eliyle başka dala uzanır - tutar sallanır ve böylece ağaçta hızlıca ilerler. Ellerinin ve başparmaklarının şekli dallara sıkı tutunabilmesine yönelik gelişmiştir. Postları siyah, gri veya kahverengi tonlarında olur. Ağızları kısadır ve gözleri öne doğru bakar.

YAYILIM
Gibongiller Güneydoğu Asya'da, Hindistanın kuzeydoğu'sundan Myanmar, Çin, Çinhindi, Malezya, Endonezya, Borneo ve Cava'ya kadar uzanan bir coğrafyada yaşar. 16'ncı yüzyıla kadar daha da yaygındılar ve örneğin Çin'in büyük bir kısmında gibongillere rastlamak mümkündü.

Yağmur ormanlarında ve bazen 1800 metre yüksekliğe kadar dağlık ormanlarda yaşarlar.

YAŞAM ŞEKLİ
Bilimsel adları Hylobates - ağaçcıl anlamına gelir. Uzun kollarıyla daldan dala atlayıp sarkılmaya mükemmel şekilde uyum sağlamaktalar. Dallara sırayla tutunarak ilerlerken, dalların arasında 3 metrelik mesafeyi bile kolaylıkla aşarlar. Yere indiklerinde iki ayak üzerinde yürürler. Ancak iki ayak üzerinde yürürken dengeyi sağlamak için kollarını havaya uzatırlar.

Gibonlar bütün ömür boyunca tek bir eşe sadık kalırlar. Bir çift yavrusu ile bir bölgede yaşar ve bu bölgeyi başkalarına karşı savunur. Bazen velileri tarafından kovulmuş ve henüz kendi bölgesi olmayan, yalnız bir bireye de rastlanır. Kendilerine bölge bulmaları bazen yıllar sürebilir. Bazı gibon türlerinde veliler çocuğu için bir bölgeyi rezerve eder (onun için hazır tutarlar).

Gibonlar kendi bölgelerine çok titizce sahip çıkar. Bir çiftin bölgesi 25 ila 50 dönüm büyüklüğünde olur. Bölgeyi savunmaları fiziksel şiddetten daha çok sesli bağırışları, ağacın üstünde zıplamaları ve dalları kırmaları ile düşmanlarını ürkütmeleriyle gerçekleşir. Çoğu kez erkek yalnız, ama bazen de dişinin eşliği ile, şarkı söylercesine, çok çeşitli sesler çıkarır.