Osmanlı Tokadı

Osmanlı Ordusu askerlerinin silahsız savunma ya da saldırı durumunda kullandıkları, elin her iki yanıyla yapılabilen düşmanı sersemletmek amacıyla uygulanan bir vuruştur. El ve kolun açısız ve omuzdan hızla hareketiyle hedeflenen noktaya el ile yapılan temasla yapılır. En çok yüzün her iki yanına ve enseye yapılır. Vuruşun şiddetine göre öldürücü olabilir.
Osmanlı Ordusunda genellikle savaşlarda birebir ve yüzyüze yapılan mücadeleler esnasında sık sık yaşanan silahın elden düşmesi ya da kırılması durumunda kullanılmıştır. Osmanlı kültüründe bir kavgada taraflar asla birbirlerine yumrukla müdahale etmezlerdi. Yüze kalıcı zararlar verme ihtimalinden dolayı birine yumrukla saldırmak son merhalede yer alır ve yumrukla ilk saldıran ayıplanırdı. Tıpkı yatağan kılıcı olanların dövüşlerde karşılarındakini aşağılamak için kılıcın kesmez yanı ile saldırmaları gibi, tokat ancak yeri zamanı, kavgadaki taraflarca bilinen kurallarla kullanılırdı. Kavgada büyük olan karşısındakini sesi etraflıca duyulan şiddetli bir tokatla uyarır ve bu durum genellikle yeterli olurdu.
Osmanlı Ordusunda meydan savaşlarında en ön safta yer alan, azab askerlerinin, esas amaçları olan karşıdaki düşmanın elit birliklerini yorma görevleri sırasında hafif silahların kısa zamanda kullanılmaz duruma gelmesi ve ağır silahların kuşanmalarının aldığı zaman çoğu kez bulunamadığında tokat atmaya başlamaları ile askerler arasında yiğitliğin eriştiği son nokta olarak görülmeye başlanmış ve bunun üzerinde popülarite kazanmıştır. Sesi ile düşmanın üzerinde yarattığı psikolojik etki sebebiyle zamanla geliştirilmiştir. Bazı rivayetlere göre askerler çıplak elleriyle mermerler üzerinde tokat alıştırmaları yapmışlardır.

Osmanlı tokadı deyimi bizler tarafından verilmemiştir. Bahsettiğiniz gibi devşirme askerlerden seçilip yetiştirilen ve fanatizm boyutunda kadercilerin gönüllü oluşturduğu bir ordu gurubu mevcuttu. Bunlara önceleri "Delil" denirdi izci anlamında. Hayvan postu giyerler (genellikle ayı ve kurt postu) ve baskın şeklinde saldırıdan önce kömür karası ile yüzlerini boyarlardı. Düşman ordu yürüyüşe geçtiğinde bu birlikler düşmanı sürekli izleyerek ana orduya bilgi verirlerdi. Fırsat buldukçada en umulmadık yer ve zamanlarda düşmana saldırırlardı. Saldırı sırasında asla ok yada benzeri bir silah kullanmazlar zırh veya kalkan taşımazlardı. Düşman birliklerinin moalini bozmak ve korkutmak için bu iri yapılı askerler kısa hançer kısa pala ve küçük baltalar kullanırlardı. Dövüş esnasında da genellikle ellerini kullanırlardı. İki ordu savaş formasyonuna girdiğinde öncül olarak bu birlikler düşmana saldırırlar moral çöküntüsü yaratırlardı. Zamanla Delil adı dilimizde deli olarak kullandığımız kelimeye dönüştü. Bu kelimenin kökü buradan gelir. Mermer tokatlama yanında bu insanların bileklerine erişkinlikten itibaren dökme kurşun bileklikler takılır ve sadece savaşta çıkarmalarına izin verilirdi. Mermeri yağlamalarının sebebi ise düşmanın genellikle çelik zırh giymesinden dolayıdır. Ortaçağda zırhlar paslanmaması ve nemden korunması için yağlanırdı savaşırken kaygan bir zemine vurabilmeye alışmak için mermer yağlanırdı. Düşman öncü birlikleri ile savaşan deliller hemen geri çekilir ve düşmanın zırhlarında ki özellikle başlıklarında parmak izleri açıkça belli olacak şekilde yamukluklar bulunan ölü askerleri almaları ve geri gotürmelerine izin verirlerdi. Osmanlı tokadı sözcüğü böyle ortaya çıkmış.

kaynak