MAİYET, -ti a (ar. ma-, meria-, birlikte ve -iyyet'ten maciyyet).
1. Bir kimseyle birlikte olan, ona refakat edenremrinde ve hizmetinde çalışan kimseler: ffikan, maiyetiyle birlikte İzmir’e gitti. Maiyetine iyi davranmak.
2. Bir kimsenin emrinde ve hizmetinde olma: Bir kimsenin maiyetine girmek, maiyetinde bulunmak. Yıllarca onun maiyetinde çalıştı.
3. Maiyet memuru, il idaresinin çeşitli hizmet alanlarında staj yapan kaymakam adaylarına verilen ad.
—Esk. Maiyet vapuru, kıyı ya da ada valilerinim yanında bulunan vapur; elçiliklerin, İstanbul’da bulunan gemileri. || Maiyeti serıiye, padişahın çevresinde bulunanlar.
Kaynak: Büyük Larousse