SUSKUN sıf.
1. Konuşkan olmayan, sessiz, sakin yaradılışlı kimse için kullanılır: Suskun, çekingen bir insan.
2. Sohbete katılmayan, konuşmadan uzak duran kimse için kullanılır: Bu akşam çok suskunsun, bir şey mi oldu?
3. Duygu ve düşüncelerini açıklamayan, tepki göstermeyen: Muhalefet suskundu.
♦ be. Sessiz, sakin bir biçimde, ses çıkarmadan: Saatlerce bir köşede suskun oturdu.
Kaynak: Büyük Larousse