MÜSEMMA sıt. (ar. müsemmâ). Esk.
1. Ad verilmiş, adlandırılmış, bir adı olan.
2. Tayin edilmiş, belirli: EcelI müsemma (eceliyle gelen normal ölüm). Ecri müsemma (fiyatı belirlenmiş).
3. Müsemma bin-nakiz, ismi ile hal ve davranışlarında zıtlık olan.
Kaynak: Büyük Larousse