ŞAD sıf. (fars. şad). Esk.
1. Neşeli, mutlu: "Bulmuştu küçük aileyi şad, mübeşşer" (Tevfik Fikret).
2. Şad olmak, sevinmek, mutlu olmak: "Rûz-ı mahşerde meğer şâd ola ba-lutf-ı Huda" (Nedim, XVIII. yy.),
3. Şad-behr, gönlü şen. || Şad-kâm, sevinçli: "Dll-i mecrûhunun kanın içenler şâd-kâm olsun" (Nedim, XVIII. yy.).
Kaynak: Büyük Larousse