MUMYA a.
1. Cesetleri tahnit etmek için kullanılan, genellikle bitümlü madde. (YALANCI mumya da denir.)
2. Tekniğine uygun tahnit edilmiş bir cesetten sızan madde.
3. Cesetlerin üzerinde ya da vücudun hasta bölümlerinde oluştuğu varsayılan ve kimilerince yararlı, kimilerince zararlı olduğu öne sürülen uçucu madde.
MUMYA a. (fars. momiya).
1. Balsamlı maddelerle tahnit edilerek bozulmadan uzun yıllar saklanabilecek duruma getirilmiş ceset.
2. Mumya gibi, çok zayıf ve benzi uçuk kimseleri nitelendirmek için kullanılır.
—Esk. Bedene sürülmesiyle tüm hastalıkları iyileştireceğine inanılan ilaç. || Paracelsus'a göre, dokuların çürümeye karşı koymasını sağlayan doğal iyileştirici güç.
—Bitki patol. Mumya hastalığı, monilyanın neden olduğu meyve hastalığı. (Eşanl. MONİLYOZ.) [Bk. ansikl. böl.]
—ANSİKL. Mumya hastalığı elma ve armutta olgunluğa yakın dönemde görülür. Meyveler esmerleşir, çürür ve sarımsı beyaz ve çoğunlukla iç içe halkalar halinde dizili kabarık bir maddeyle kaplanır. Kiraz, erik, şeftali, kayısı mumya hastalıklarında çiçekler buruşur, meyveler çürür ve üzerleri gri bir küf tabakasıyla kaplanır.
Kaynak: Büyük Larousse