KANDİL a
1. Bir yakıtla bir fitil içeren ve aydınlatmada kullanılan, toprak, teneke ya da cam kap: Kandil ışığı. Cami kandili.
2. Arg. Sarhoş.
3. Kandil donanması, kandil gecelerinde minarelerin ışıklandırılmış durumu. || Kandil topu, kandilin camdan yapılmış yağ haznesi. || Kandil yağı, kandile konulan yağ; kötü cins zeytinyağı. || Kandilin yağı tükenmek, ömrü tamam olmak, ölmek. || Gece kandili, eskiden yatak odalarında kullanılan küçük kandil. || İdare kandili - İDARE.
—Ed. Kandil-i çarh, divan edebiyatında güneş, ay anlamlarında kullanılan terim.
—Esk. sil. Okların konduğu, ağaçtan yapılmış, ağzı dörtgen biçiminde, üstü geniş, altı dar mahfaza, (içinde ok yeleklerinin bozulmaması için düzgün delikli kafesi vardı. Oklar bu kafesin deliklerine geçirilirdi.)
—Folk. Kandil uçurmak, kandil gecelerinde mahya kurulan camilerin şerefesinden avluya kandil indirerek gösteri düzenlemek. (Bk. ansikl. böl.)
—içdekors. Kandil demiri - KANDİLLİK,
—isi. İslam geleneğinde kutsal sayılan geceler. (Bk. ansikl. böl.)
—Mutf. Kandil simidi, kandil günlerinde yapılan yağlı çörek. (Un, yağ, yumurta, bira mayası, mahlep ve az tuzla hazırlanan hamurdan, bir parmak kalınlığında çubuklar yapılır ve bunlar simit biçiminde yuvarlaklaştırılır. Üzerine yumurta ya da susam ekilerek fırına verilir. Kandil günlerinde birkaç tanesi üst üste konup susamlı ve susamsalar ayrı renkte kâğıtlara sarılarak satılır.)
—Süslem. sant. Cami kandilleri gibi alt alta sıralanarak sarkan motiflerden oluşan süsleme. || Kandil dibi, kandilin alt bölümüne benzeyen motif. (Kitaplarda fasıl sonlarına yapılan sivri ucu aşağıya gelen üçgen biçiminde motife de denir.)
—ANSİKL. Folk. Kandil geceleri büyük camilere kandillerle mahya kurulurdu. Kandil uçurmak için caminin şerefesiyle avluda aynı hizaya gelen 1-2 m yüksekliğindeki bir yer arasına ip gerilirdi. Teravi namazından sonra kandil uçuracak olan kişi şerefeye çıkar, mahyanın kandillerini birer birer bu ipten aşağı bırakır, birbiri ardı sıra kayan kandiller yıldız kaymasına benzer bir görüntü oluştururlardı. Halk çevreye toplanarak gösteriyi izler, bazıları uçurana armağan olarak kandil kutusuna kurabiye, şeker vb. şeyler koyarlardı.
—Güz. sant. Günlük yaşamda kullanılan pişmiş toprak ya da madenden kandillerin yanı sıra İslam sanatında, özellikle tunç ve pirinçten yapılmış, ajur süslemeli örnekler bulunmaktadır. Bunların bir bölümü yüksek ayaklıdır. OsmanlI döneminde de tunç, pirinç, gümüş ya da tombaktan (altın yaldızlı 1 akır) kandiller yapılıyordu. Bunlardan biri yukarıya doğru daralan altıgen gövde üzerinde on iki dilimli kubbesi ve boğumlu alemiyle dikkati çeker (Türk ve İslam eserleri müzesi). Bunun benzer bir örneği de gümüşten yapılmıştır, ikisinin de gövdesi ajur tekniğinde rumiler ve hatayilerle süslüdür. İznik çini atölyelerinde üretilmiş, mavi-beyaz ya da çok renkli seramik kandilleı de osmanlı sanatının özgün örnekleridir (Çinili köşk). Aynca mineli camdan yapılmış, güzel işlemeli büyük kandiller vardı.
—isi. Minarelerde kandil yakıldığından bu adla anılan geceler beş tanedir: Kadir, Miraç, Berat, Regaip ve Mevlit geceleri. Arabi aylardan ramazanın 26-27. gecesi Kadir, recebin 26-27. gecesi Miraç, şabanın 14-15. gecesi Berat, recebin ilk cuma gecesi (perşembe akşamı) Regaip, rebiülevvelin 11-12. gecesi Mevlit kandilidir. Kandil geceleri için arapçada gece anlamına gelen leyi sözcüğü kullanılarak Leylei Kadir, Leylei Regaip vb. de denir.
Kaynak: Büyük Larousse