MUTLU sıf.
1. Mutluluk içinde bulunan, yaşamından sürekli olarak memnun olan kimse için kullanılır; mesut, bahtiyar, ongun: Mutlu bir insan. Mutlu bir aile.
2. Mutluluğu gösteren ya da mutluluğu belli olan şey için kullanılır: Mutlu bir ev. Mutlu bir yaşam sürmek.
3. Bir şeyden mutlu, karşılaştığı ya da olup biten şeylerden hoşnut olan: Sizleri görmekten mutluyum, işlerin iyi gitmesinden, sizin başarı kazanmanızdan çok mutluyum.
4. Mutluluk veren bir durum, bir şey için kullanılır: Mutlu bir evlilik yaptı. Mutlu bir sonuç. Mutlu bir son.
5. Son derece şanslı olduğuna inanılan bir kimseye ya da o kimse hakkında söylenir: Çok mutlu adamsın, böyle çocukların olduğu için.
6. Mutlu azınlık, bir toplumda yaşama koşulları çoğunluğa oranla çok üstün olan, her türlü olanaktan yararlanabilen, gelir düzeyi yüksek kesim. || (Bir kimseyi) mutlu etmek, bir kimseye mutluluk vermek ya da (tkz.) ona zevk vermek. || Mutlu olmak, bir özlemi gerçekleşmesinden ya da bir isteğine kavuşmadan kıvanç duymak: Diplomasını aldığı gün çok rputlu olmuştu. || Ne mutlu - NE.
—Tar. telm. Ne mutlu türküm diyene!, Atatürk'ün Onuncu yıl nutku’nun (29 ekim 1933) sonunda söylediği ve bu tarihten başlayarak yöneticilerin halka yazılı ve sözlü bildirilerinde çeşitli nedenlerle yineledikleri deyim.
Kaynak: Büyük Larousse
Mutlu Nedir?
