MÜNFERİT sıf. (ar. münferid). Esk.
1. Tek, diğerlerinden ayrı, yalnız başına olan: Münferit davranışlarda bulunmak.
2. Tek tük.
—Esk. mat. Münferit nokta, TEKİL noktanın eşanlamlısı.
—Hrist. Kendi primatlarını kendileri seçen Ortodoks kiliseler için kullanılır.
♦ a. Tek kişilik hapishane hücresi.
—AnsIkl. Münferit kiliseler, ilkin eski patriklikler (İstanbul, İskenderiye, Antakya ve Kudüs) çerçevesinde yer alırlarken, 1589'dan başlayarak birbiri ardından İstanbul'dan ayrılan ulusal patriklikler (Moskova, Sırbistan, Romanya, Bulgaristan ve Gürcistan) çerçevesinde yer almaya başladı. Patriklik kilisesi olmayan diğör kiliseler, münferit kiliselerdir (Arnavutluk, Kıbrıs, Yunanistan, Polonya, Çek Cumhuriyeti ve Slovakya, 1970'ten beri ABD)
Kaynak: Büyük Larousse