ROMANS a. (fr. romance; isp. romance' den). Müz.
1. Öykü niteliği taşıyan eski İspanyol halk şarkısı.
2. Çalgı eşlikli, yalın ve dokunaklı şarkı. (Bk. ansikl. böl.)
3. Aynı adlı şarkıdan esinlenen, duygusal ve içten enstrümantal parça (Beethoven, Schumann, Brahms).
4. Basit bir eşlik müziği ve birçok kıtadan oluşan sevecen ve duygusal güfteli şarkı.
—Ed. İspanyol şiirinde bir tür. Sayısı sınırlı olmayan ve çift heceli dizeleri yarım uyaklı, tek hecelileri ise uyaksız olan sekiz heceli dizelerden oluşur.
—ANSİKL. Ed. Klasik ve modern romansta, aynı yarım uyak, parçanın başından sonuna kadar korunur; en eski romanslarda yarım uyak değişebiliyordu. Romans dizesi, aslında, iki yarım dizeye bölünmüş 16 hecelik epik dizedir. Dizenin son sözcüğü llano, yani pes ise 8 heceli, agudo, yani tiz ise 7 heceli, daktylos ya da esdrüjulo ise 9 heceli olur. (ROMAN- CERO.)
—Müz. XVIII. yy.'ın sonlarında gelişmeye başlayan basitçe bir tür olan romans, yüzyılın başına özgü brunette'den türemiş olabilir. En ünlü romans Aşktaki tattır (1785’te yayımlandı) ve Jean-Paul Martini tarafından bestelenmiştir. Devrim, İmparatorluk ve Restauration dönemlerinde de rağbet gören romans, Pierre Garat tarafından tüm Paris salonlarına yayıldı. Romanslara, pianoforte, arp ya da gitar eşlik ederdi. Möhul, Berton, Cherubini ve Boieldieu gibi ünlü besteciler, parlak romanslar bestelediler.
Kaynak: Büyük Larousse
Romans Nedir?
