VASIF, -afi a. (ar. vaşf). Nitelik.
—Esk.
1. Bir kimsenin durumunu, özelliklerini anlatarak tanımlama.
2. Övme.
3. Vasfı cemil etmek, birinin iyi niteliklerini sıralamak.
—Ed. Vasfı tahsini, eski edebiyatta nitelikleri belirtmek için değil, anlatımı süslemek için kullanılan sıfatlara verilen ad.
—Esk. dilbilg. Sıfat. || Vastı terkibi, bileşik sıfat; bir ad ile farsça emir kökünün birleşerek oluşturduğu sıfat.
—isi. huk. Vasfı mutavassıt, bir vakıfnamede vakıftan yararlananlar için vakıf yapan kişi tarafından belirtilen nitelik. (Ûrneğin vakfedenin çocuklarının muhtaçlarına vakfettim demesi gibi.)
VASIF sıf. (ar. vasftan vaşıf). Esk,
1. Nitelendiren,
2. Öven.
Kaynak: Büyük Larousse