MECLUP sıt. (ar. celb'den meclüb). Esk.
1. Tutkun, aşırı bağlı, vurgun: "....ben daha o yaşta bile musikinin meclubu. çılgınca zebunu idim" (Neyzen Tevfık).
2. Bir başka yerden getirilmiş.
3. Taraftar olarak kazanılmış, desteği sağlanmış.
Kaynak: Büyük Larousse