MÜRTET, -ddi sıf. (ar mürtedd). Esk. Müslümanlıktan ayrılıp başka bir dine geçmiş olan kimse için kullanılır: "Bir mürted tarafından harb ve kıtale mübâşeret olundu" (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
—ANSİKL. Mürtet ve irtidat sözcükleri Kuranda geçen bir ayetten alınarak terimleştirilmiştir (II, 218).
İslam hukukuna göre dinden çıkma, devletin temel yasası olan dine başkaldırma sayıldığından mürtet olduğunu açıklayan kişiye bu kararından dönmesi için uygun bir süre tanınır; bu süre içinde kararından dönerek yeniden müslüman olmazsa idam edilir, imamı Azam’a göre mürtet kadınsa mûslümanlığa yeniden dönmesi için hapisle cezalandırılırsa da idam edilmez. Yine bu bilgine göre mürtedin malı içinde dinden çıkmazdan önce kazandıktan mirasçılanna, sonra kazandıklanysa hâzineye kalır Onun öğrencileri olan imamı Yusuf ve imamı Muhammet ise mürtedin tüm mallarının mirasçılarına verilmesi gerektiğini öne sürerler; öteki mezhep imamlarıysa tüm malların hâzineye aktarılması gerektiğine hükmetmişlerdir.
Kaynak: Büyük Larousse