TEKVİN a. (ar. kevriden tekvin). Esk.
1. Oluşturma, yaratma
2. Yaratış, yaratılış.
3. Tekvin etmek, yaratmak; var etmek.
—Mnrin, Torah'ın ilk kitabı. Birbirinden ayrı edebi türler içeren iki ana bölümden oluşur: l.-XI. bölümlet insanlığın ortaya çıkışını (tekvin) anlatır. Dünyanın yaratılışı, Âdem ile Havva’nın ilk günahı işlemeleri, bu nedenle Dünya'ya atılmaları, İbrahim peygamberin soyu bu bölümün başlıca konularıdır. XIII. ve sonraki bölümlerde İbrahim, ishak, Yakup peygamberlerle çocuklarının yaşamöyküleri anlatılır. Tekvin, ibraniler'in Mısır'dan çıkışlarına kadar geçen olaylarla son bulur.
Tarih, coğrafya ve arkeoloji alanındaki yeni çalışmalar ve araştırmalar Tekvin’de verilen bilgileri ana çizgileriyle doğrulamıştır.
—Ikonogr. Tekvin sahneleri Kutsal Kitap'ın en çok betimlenen bölümlerindendir. (YARATİÜŞ, HAVVA, GÜNAH.) Hıristiyanlığa ait dinsel yapıların pek çoğundaki mozaikler, kabartmalar ve fresklerde Tekvin'den sahneler canlandırmıştır. Tekvin’in tezhipli elyazmaları arasında en ünlüsü ise Viyana’da bulunmaktadır.
Kaynak: Büyük Larousse