TUMBA a.
1. Tkz Yatağa girme, yatağa atılma.
2. Tumba etmek, arabayı ya da vagonu devirmek, boşaltmak.
—Denize. Gemici dilinde, altüst etme, altüst olma. || Tumba etmek, KAPAKLAMAK’ ın eşanlamlısı. || Tumba halatı, bir demiri tekneye alırken, demirin uç kısmından tekneye gelen halat. (Bu halat çekildiğinde, demir ters dönerek içi boşalır ve kolayca tekneye alınır.)
—Mad. oc. Tumba yeri, ocak arabalarının ya da vagonlarının boşaltıldığı yer.
Kaynak: Büyük Larousse