MUHARRİK, -ki sıf. (ar. tahrik'ten mu harrik). Esk
1. Devitken, kımıldatan, harekete geçiren.
2. Ayaklandıran, kışkır tan: "Şüphesiz bu muharrik tek ve yalnız başına değildir" (Ahmet Muammer ve Şükrü Kaya).
MUHARRİK sıf. (ar. tahrik'ten muharrik). Esk.
1. Yakan, yakıcı.
2. Susatan, hararet veren.
3. Kendisine açındıran.
Kaynak: Büyük Larousse